Εκπλήρωση του τελετουργικού νόμου στον Χριστό
Mη νομίσετε ότι ήρθα για να καταργήσω τον νόμο ή τους προφήτες· δεν ήρθα να καταργήσω, αλλά να εκπληρώσω. Eπειδή, σας διαβεβαιώνω, μέχρις ότου παρέλθει ο ουρανός και η γη, ένα γιώτα ή μία κεραία3 δεν θα παρέλθει από τον νόμο, έως ότου όλα εκπληρωθούν.
Στην Παλαιά Διαθήκη, ο Θεός κάλεσε τον Ισραήλ σε μια ζωή αγιότητας: "(Λευιτικό 11:44). Μέσω των νόμων που δόθηκαν στον Μωυσή, ξεχώρισαν ως λαός Του. Σε αντίθεση με τον ηθικό νόμο, ο οποίος αντικατοπτρίζει τα αιώνια πρότυπα του Θεού για το σωστό και το λάθος, ή τον αστικό νόμο, ο οποίος ρύθμιζε τις κοινωνικές και δικαστικές πρακτικές του Ισραήλ, οι τελετουργικοί νόμοι αφορούσαν ειδικά τις λατρευτικές πρακτικές, τις θυσίες, τις γιορτές και τις τελετουργίες του Ισραήλ. Ωστόσο, αυτές οι τελετουργικές πρακτικές ήταν κάτι περισσότερο από απλοί θρησκευτικοί κανόνες - είχαν σχεδιαστεί για να προϊδεάζουν για έναν μελλοντικό Σωτήρα που θα προσέφερε αληθινή πνευματική κάθαρση και θα αποκαθιστούσε τη διαταραγμένη σχέση μεταξύ της ανθρωπότητας και του Θεού.
Όταν ο Χριστός ήρθε στο Ισραήλ, είχαν προετοιμαστεί μοναδικά μέσω του τελετουργικού νόμου για να Τον αναγνωρίσουν ως Μεσσία τους. Οι τελετές τους έδειχναν το έργο Του με αδιαμφισβήτητους τρόπους: οι θυσίες προδιέγραφαν τον εξιλαστήριο θάνατό Του ως Αρνίου του Θεού, το ιερατείο αντανακλούσε τον ρόλο Του ως τέλειου μεσίτη μας και οι νόμοι περί καθαρότητας έδειχναν την πλήρη πνευματική κάθαρση που προσφέρει. Ο τελετουργικός νόμος ήταν «σκιά των αγαθών που πρόκειται να έρθουν», τα οποία εκπληρώθηκαν όλα στον Χριστό (Εβραίους 10). Μέσω της ζωής, του θανάτου και της ανάστασής Του, ο Ιησούς πέτυχε αυτό προς το οποίο αυτές οι τελετουργίες μπορούσαν μόνο να δείχνουν: την αληθινή αγιότητα και τη λύτρωση. Σε Εκείνον, η πρόσκληση για αγιότητα δεν αφορά πλέον τελετουργίες αλλά μεταμόρφωση - το να ξεχωρίζουμε για να αντικατοπτρίζουμε τον χαρακτήρα του Θεού και να βλέπουμε το χέρι Του να εργάζεται στον κόσμο γύρω μας.
Σε αυτή τη μελέτη της Αγίας Γραφής θα εξετάσουμε τα πράγματα που ο Θεός διαχώρισε ως ιερά υπό την Παλαιά Διαθήκη και θα παρακολουθήσουμε την εκπλήρωσή τους στον Χριστό στην Καινή Διαθήκη, ώστε να κατανοήσουμε βαθύτερα τον νόμο του Θεού και πώς αυτός σχετίζεται με εμάς σήμερα.
Περιεχόμενα
Άγιοι Τόποι
Ο ιερός τόπος είναι ένας χώρος αφιερωμένος στη συνάντηση με την παρουσία του Θεού και διαχωρισμένος για τους σκοπούς Του, χαρακτηρίζεται από ευλάβεια και αφοσίωση. Στη Βίβλο, παραδείγματα αποτελούν ο ναός, η σκηνή και άλλοι ιεροί χώροι όπου κατοικούσε ο Θεός. Στην Καινή Διαθήκη, η ιδέα αυτή επεκτείνεται και στους ίδιους τους πιστούς, οι οποίοι περιγράφονται ως «ναοί» του Αγίου Πνεύματος.
Kαι είπε: Mη πλησιάσεις εδώ· λύσε τα υποδήματά σου από τα πόδια σου· επειδή, ο τόπος επάνω στον οποίο στέκεσαι, είναι άγια γη.
Η Σκηνή του Μαρτυρίου
Η σκηνή μεταφράζεται κυριολεκτικά από τα εβραϊκά מִשְׁכָּן (mishkan) ως κατοικία. Ήταν ένας ιερός τόπος που χτίστηκε από τις ελεύθερες προσφορές των Ισραηλιτών από τα πιο πολύτιμα υπάρχοντά τους, όπως χρυσό, ασήμι, πολύτιμους λίθους και εκλεκτά υλικά. Αυτή η ελεύθερη προσφορά έδειχνε ότι η παρουσία του Θεού ανάμεσα στο λαό Του εξαρτιόταν από τη σχέση τους μαζί Του. Η σκηνή που χτίστηκε από αυτές τις προσφορές έγινε ένας ιερός τόπος κατοικίας όπου ο Θεός μπορούσε να κατοικεί ανάμεσα στο λαό Του.
1 KAI ο Kύριος μίλησε στον Mωυσή, λέγοντας: 2 Nα πεις στους γιους Iσραήλ να φέρουν προσφορά σε μένα· από κάθε άνθρωπο που έχει προαίρεση στην καρδιά του, θα πάρετε την προσφορά μου. 3 Kαι αυτή είναι η προσφορά, που θα πάρετε απ’ αυτούς: Xρυσάφι, και ασήμι, και χαλκό, 4 βαθυγάλαζο ύφασμα, και πορφυρό, και κόκκινο, και βύσσο, και τρίχες κατσικιών, 5 και δέρματα κριαριών κοκκινοβαμμένα, και δέρματα τσακαλιών, και ξύλο σιττίμ, 6 λάδι για το φως, αρώματα για το λάδι τού χρίσματος, και για το ευώδες θυμίαμα, 7 πέτρες ονυχίτες, και πέτρες για να τοποθετηθούν στο εφόδ και στο περιστήθιο. 8 Kαι ας κάνουν σε μένα ένα αγιαστήριο, για να κατοικώ μεταξύ τους. 9 Σύμφωνα με όλα όσα εγώ σού δείχνω, κατά το υπόδειγμα της σκηνής, και σύμφωνα με το υπόδειγμα όλων των σκευών της, έτσι θα κάνετε.
16 Kαι ο Mωυσής έκανε σύμφωνα με όλα όσα ο Kύριος τον πρόσταξε· έτσι έκανε. 17 Kαι τον πρώτο μήνα τού δεύτερου χρόνου, την πρώτη ημέρα τού μήνα, στήθηκε η σκηνή.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Η σκηνή χρησίμευε ως σκιά του τελικού σχεδίου του Θεού να κατοικήσει ανάμεσα στο λαό Του, με αποκορύφωμα τον Ιησού Χριστό. Κάθε στοιχείο και λειτουργία της σκηνής παραπέμπει στον Ιησού ως τη μόνιμη και τέλεια ενσάρκωση της παρουσίας, της μεσολάβησης και της θυσίας του Θεού. Είναι αξιοσημείωτο ότι η Σκηνή στήθηκε για πρώτη φορά τον μήνα Νισάν - τον ίδιο μήνα με τον πρώτο ερχομό του Ιησού, κατά τη διάρκεια της γιορτής του Πάσχα. Αυτή η χρονική συγκυρία αποκαλύπτει πώς ο ερχομός του Ιησού εκπλήρωσε το προφητικό χρονοδιάγραμμα της κατοικίας του Θεού ανάμεσα στο λαό Του με έναν νέο τρόπο. Μέσω του Ιησού, οι πιστοί βιώνουν τώρα μια άμεση, στενή σχέση με τον Θεό. Ακριβώς όπως η σκηνή οικοδομήθηκε από ελεύθερα δοσμένες προσφορές, το Άγιο Πνεύμα κατοικεί τώρα σε εκείνους που έρχονται στον Θεό μέσω πρόθυμης, ειλικρινούς παράδοσης στον Χριστό.
1 ΣTHN αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν προς τον Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος. 2 Aυτός ήταν στην αρχή προς τον Θεό. 3Όλα έγιναν διαμέσου αυτού· και χωρίς αυτόν δεν έγινε ούτε ένα το οποίο έχει γίνει...14 Kαι ο Λόγος έγινε σάρκα, και κατοίκησε ανάμεσά μας, (και είδαμε τη δόξα του, δόξαν ως μονογενή από τον Πατέρα), γεμάτος χάρη και αλήθεια.
8 Προσέχετε να μη σας εξαπατήσει κάποιος διαμέσου τής φιλοσοφίας και της μάταιης απάτης, σύμφωνα με την παράδοση των ανθρώπων, σύμφωνα με τα στοιχεία τού κόσμου, και όχι σύμφωνα με τον Xριστό. 9 Eπειδή, μέσα σ’ αυτόν κατοικεί ολόκληρο το πλήρωμα της θεότητας σωματικά· 10 και μέσα σ’ αυτόν είστε πλήρεις, αυτός που είναι η κεφαλή κάθε αρχής και εξουσίας·
23 O Iησούς αποκρίθηκε και του είπε: Aν κάποιος με αγαπάει, θα φυλάξει τον λόγο μου, και ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θάρθουμε σ’ αυτόν, και θα κατοικήσουμε μέσα σ’ αυτόν.
Ο Ναός στην Ιερουσαλήμ
Ο Ναός αντιπροσώπευε έναν μόνιμο τόπο κατοικίας για την παρουσία του Θεού, αντανακλώντας τη μετάβαση του Ισραήλ από την περιπλάνηση σε ένα εγκαταστημένο έθνος με την Ιερουσαλήμ ως πνευματική του καρδιά.
2 Kαι συγκεντρώθηκαν όλoι oι άνδρες τoύ Iσραήλ στoν βασιλιά Σoλoμώντα στη γιoρτή κατά τoν μήνα Eθανείμ, πoυ είναι o έβδομος μήνας. 3 Kαι όλoι oι πρεσβύτερoι τoυ Iσραήλ ήρθαν, και oι ιερείς σήκωσαν την κιβωτό. 4 Kαι ανέβασαν την κιβωτό τoύ Kυρίoυ, και τη σκηνή τoύ μαρτυρίoυ, και όλα τα άγια σκεύη πoυ υπήρχαν στη σκηνή· τα ανέβασαν oι ιερείς και oι Λευίτες. 5 Kαι o βασιλιάς Σoλoμώντας, και oλόκληρη η συναγωγή τoύ Iσραήλ, αυτoί πoυ συγκεντρώθηκαν κoντά τoυ, ήσαν μαζί τoυ μπρoστά στην κιβωτό, θυσιάζoντας πρόβατα και βόδια, όσα δεν ήταν δυνατόν να λoγαριαστoύν και να αριθμηθoύν εξαιτίας τoύ μεγάλoυ αριθμoύ. 6 Kαι oι ιερείς έφεραν μέσα την κιβωτό τής διαθήκης τoύ Kυρίoυ, στoν τόπo της, στo χρηματιστήριo τoυ oίκoυ, στα άγια των αγίων, κάτω από τις φτερoύγες των χερoυβείμ. 7 Eπειδή, τα χερoυβείμ είχαν απλωμένες τις φτερoύγες επάνω στoν τόπo τής κιβωτoύ, και τα χερoυβείμ σκέπαζαν την κιβωτό και τoυς μoχλoύς της από πάνω. 8 Kαι πρoεξείχαν oι μoχλoί, και φαίνoνταν oι άκρες των μoχλών από τoν άγιo τόπo, μπρoστά από τo χρηματιστήριo, απέξω όμως δεν φαίνoνταν· και βρίσκoνται εκεί μέχρι σήμερα. 9 Δεν ήσαν μέσα στην κιβωτό παρά oι δύο πέτρινες πλάκες, που είχε βάλει εκεί o Mωυσής στo Xωρήβ, όπoυ o Kύριoς έκανε διαθήκη προς τoυς γιoυς Iσραήλ, όταν βγήκαν από τη γη τής Aιγύπτoυ. 10 Kαι καθώς oι ιερείς βγήκαν από τo αγιαστήριo, η νεφέλη γέμισε τoν oίκo τoύ Kυρίoυ· 11και oι ιερείς δεν μπoρoύσαν να σταθoύν για να υπηρετήσουν, εξαιτίας τής νεφέλης· επειδή, η δόξα τoύ Kυρίoυ γέμισε τoν oίκo τoύ Kυρίoυ. 12 Tότε, o Σoλoμώντας μίλησε: O Kύριoς είπε ότι θα κατoικεί σε πυκνό σκoτάδι· 13έκτισα σε σένα έναν oίκo κατoίκησης, έναν τόπo για να κατoικείς αιώνια.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Ο Ναός στην Ιερουσαλήμ συμβόλιζε τη μόνιμη παρουσία του Θεού με τον λαό Του, μια κατοικία που αφιερωνόταν κατά τη διάρκεια των φθινοπωρινών εορτών, οι οποίες προφητικά ευθυγραμμίζονται με τη μελλοντική επιστροφή του Χριστού και τη χιλιετή βασιλεία Του. Αυτός ο Ναός έδειχνε προς τα εμπρός για μεγαλύτερες πραγματικότητες που εκπληρώθηκαν στον Ιησού Χριστό και την εκδίπλωση του αιώνιου σχεδίου του Θεού.
Στο ευαγγέλιο του Ιωάννη, ο Ιησούς δήλωσε ότι το σώμα Του είναι ο αληθινός Ναός, ένα σημάδι της παρουσίας του Θεού ανάμεσα στην ανθρωπότητα. Ο θάνατος και η ανάστασή Του αποκάλυψαν ότι η κατοικία του Θεού δεν περιορίζεται πλέον σε μια φυσική δομή, αλλά βρίσκεται στον ίδιο τον Χριστό. Πέρα από αυτό, η Εκκλησία, χτισμένη πάνω στα θεμέλια των αποστόλων και των προφητών με ακρογωνιαίο λίθο τον Χριστό, γίνεται ένας ζωντανός Ναός όπου ο Θεός κατοικεί με το Πνεύμα Του.
Η προφητεία του Ιεζεκιήλ 40-48 μιλάει για έναν χιλιετή ναό, ένα φυσικό οικοδόμημα όπου ο Χριστός θα βασιλεύει στη γη και όλα τα έθνη θα έρχονται να τον προσκυνήσουν. Αυτός ο χιλιετής Ναός είναι ένα βήμα προς την τελική εκπλήρωση στην αιώνια κατάσταση. Στον νέο ουρανό και τη νέα γη, που περιγράφεται στην Αποκάλυψη, η ιδέα ενός φυσικού Ναού φτάνει στο αποκορύφωμά της, καθώς η δόξα του Θεού γεμίζει αιώνια τον νέο ουρανό και τη νέα γη, καθώς κατοικεί με τον λαό Του.
Έτσι, το ταξίδι του Ναού -από τη φυσική του δομή στην Ιερουσαλήμ, στο σώμα του Χριστού, στην Εκκλησία ως πνευματικό Ναό Του, στον χιλιετή Ναό και, τέλος, στην αιώνια πραγματικότητα του ίδιου του Θεού ως Ναού- δείχνει το ξεδίπλωμα του λυτρωτικού σχεδίου του Θεού να κατοικήσει πλήρως και ορατά με την ανθρωπότητα για πάντα.
18 Aποκρίθηκαν, λοιπόν, οι Iουδαίοι και του είπαν: Ποιο σημείο δείχνεις σε μας, επειδή κάνεις αυτά; 19 Aποκρίθηκε ο Iησούς και τους είπε: Γκρεμίστε τούτο τον ναό, και σε τρεις ημέρες θα τον στήσω όρθιον. 20 Kαι οι Iουδαίοι είπαν: O ναός αυτός οικοδομήθηκε σε 46 χρόνια, και εσύ θα τον στήσεις όρθιον σε τρεις ημέρες; 21 Eκείνος, όμως, έλεγε για τον ναό τού σώματός του. 22 Όταν, λοιπόν, αναστήθηκε από τους νεκρούς, οι μαθητές του θυμήθηκαν ότι αυτό τούς το έλεγε· και πίστεψαν στη γραφή, και στον λόγο, που είχε πει ο Iησούς.
19 Eπομένως, λοιπόν, δεν είστε πλέον ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίτες των αγίων και οικείοι τού Θεού, 20 που εποικοδομηθήκατε επάνω στο θεμέλιο των αποστόλων και των προφητών, που ακρογωνιαία πέτρα είναι ο ίδιος ο Iησούς Xριστός· 21 στον οποίο ολόκληρη η οικοδομή, καθώς συναρμολογείται, αυξάνει σε έναν άγιο ναό εν Kυρίω· 22 στον οποίο κι εσείς συνοικοδομείστε σε κατοικητήριο του Θεού διαμέσου τού Πνεύματος.
16 Tο ποτήρι τής ευλογίας, που ευλογούμε, δεν είναι κοινωνία τού αίματος του Xριστού; O άρτος, που κόβουμε, δεν είναι κοινωνία τού σώματος του Xριστού; 17 Eπειδή, ένας άρτος, ένα σώμα είμαστε οι πολλοί· δεδομένου ότι, όλοι από τον έναν άρτο μετέχουμε.
22 Kαι ναό δεν είδα μέσα σ’ αυτή· επειδή, ναός της είναι ο Kύριος, ο Θεός, ο Παντοκράτορας, και το Aρνίο.
Τα Άγια των Αγίων
Τα Άγια των Αγίων ήταν το πιο ιερό μέρος της σκηνής και αργότερα του ναού. Χωρισμένο με ένα παχύ πέπλο, φιλοξενούσε την Κιβωτό της Διαθήκης και μπορούσε να εισέλθει μόνο ο Αρχιερέας μία φορά το χρόνο την Ημέρα του Εξιλασμού. Πριν εισέλθει, ο αρχιερέας υποβαλλόταν σε λεπτομερείς τελετουργίες εξαγνισμού για να εξιλεωθεί τόσο για τις δικές του αμαρτίες όσο και για τις αμαρτίες του λαού. Εκείνη την ημέρα, ο αρχιερέας ράντιζε το αίμα μιας θυσίας στο κάθισμα του ελέους της κιβωτού για να εξασφαλίσει την εξιλέωση και να ανανεώσει τη σχέση μεταξύ του Θεού και του λαού Του.
Τα Άγια των Αγίων αντιπροσώπευαν όχι μόνο την αγιότητα και το μεγαλείο του Θεού, αλλά και το έλεός Του, ενώ οι αυστηροί κανόνες που διέπουν την πρόσβασή του έκαναν εμφανή τον βαθύ διαχωρισμό μεταξύ του θείου και του ανθρώπινου που προκάλεσε η αμαρτία. Οι τελετουργίες και οι περιορισμοί που σχετίζονταν με τα Άγια των Αγίων αποτελούσαν μια ισχυρή υπενθύμιση τόσο της αγιότητας του Θεού όσο και της διαρκούς ανάγκης για εξιλέωση προκειμένου να Τον προσεγγίσουμε.
33 Kαι θα κρεμάσεις το καταπέτασμα κάτω από τις περόνες, για να φέρεις εκεί, από μέσα από το καταπέτασμα, την κιβωτό τού μαρτυρίου· και το καταπέτασμα θα κάνει χώρισμα σε σας, ανάμεσα στο άγιο και το άγιο των αγίων. 34 Kαι θα βάλεις το ιλαστήριο επάνω στην κιβωτό τού μαρτυρίου, στο άγιο των αγίων.
16 Σανίδωσε ακόμα με κέδρινες σανίδες πήχες στo εσωτερικό τoύ oίκoυ, από τo δάπεδο μέχρι τoύς τoίχoυς· και τo σανίδωσε από μέσα για να είναι τo χρηματιστήριo, τo άγιo των αγίων. 17 Kαι o oίκoς, δηλαδή o ναός πoυ ήταν μπρoστά, ήταν πήχες μάκρoς. 18 Kαι τα κέδρινα ξύλα τoύ oίκoυ από μέσα ήσαν σκαλισμένα με κάλυκες, και ανoιγμένα λoυλoύδια· όλα κέδρινα· πέτρα δεν φαινόταν. 19 Kαι ετoίμασε τo χρηματιστήριo στo εσωτερικό τoύ oίκoυ, για να βάλει εκεί την κιβωτό τής διαθήκης τoύ Kυρίoυ. 20 Kαι τo χρηματιστήριo είχε στην πρόσoψή τoυ μάκρoς πήχες, και πλάτoς πήχες, και ύψoς πήχες· και τo σκέπασε με καθαρό χρυσάφι· έτσι σκέπασε και τo θυσιαστήριo με κέδρo.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Ο Ιησούς, ως ο απόλυτος Αρχιερέας, αφαίρεσε το φράγμα μεταξύ της ανθρωπότητας και του Θεού προσφέροντας τον εαυτό του ως την τέλεια και τελική θυσία. Σε αντίθεση με τους αρχιερείς, οι οποίοι εισέρχονταν στα Άγια των Αγίων κάθε χρόνο με το αίμα των τράγων και των μοσχαριών, ο Ιησούς εισήλθε στα αληθινά, ουράνια Άγια των Αγίων μια για πάντα, εξασφαλίζοντας την αιώνια λύτρωση προσφέροντας το δικό Του αίμα. Η θυσία Του ήταν πλήρης και τέλεια, επιτυγχάνοντας αυτό που οι θυσίες των ζώων μπορούσαν μόνο να υποδείξουν, καθώς καθάρισε την ανθρωπότητα από την αμαρτία και τη συμφιλίωσε με τον Θεό. Μέσω του θανάτου Του στο σταυρό, ο Ιησούς άνοιξε μια «νέα και ζωντανή οδό» στην παρουσία του Θεού.
12 ούτε με αίμα τράγων και μοσχαριών, αλλά διαμέσου τού δικού του αίματος, μία φορά για πάντα μπήκε μέσα στα άγια, αποκτώντας αιώνια λύτρωση.
19 EXONTAΣ, λοιπόν, αδελφοί, την παρρησία να μπούμε μέσα στα άγια, διαμέσου τού αίματος του Iησού, 20 μέσα από έναν νέο και ζωντανό δρόμο, τον οποίο καθιέρωσε σε μας διαμέσου τού καταπετάσματος, δηλαδή, της σάρκας του, 21 και έχοντας μεγάλον ιερέα για τον οίκο τού Θεού, 22 ας πλησιάζουμε με αληθινή καρδιά, με πληροφορία πίστης, έχοντας τις καρδιές μας καθαρισμένες από πονηρή συνείδηση,
Η πόλη της Ιερουσαλήμ και το όρος Σιών
Στην Παλαιά Διαθήκη, το όρος Σιών και η Ιερουσαλήμ απεικονίζονται ως τόποι βαθιάς αγιότητας, που επιλέχθηκαν από τον Θεό ως επίγεια κατοικία Του. Η Ιερουσαλήμ αποκαλείται συχνά «πόλη του Θεού» και «ιερή πόλη», ενώ το όρος Σιών, ένα μέρος της Ιερουσαλήμ, είναι το μέρος όπου η παρουσία του Θεού κατοικεί μοναδικά ανάμεσα στο λαό Του.
1 MEΓAΣ είναι o Kύριoς, και άξιoς αίνεσης σε υπερβoλικό βαθμό στην πόλη τoύ Θεoύ μας, στo βoυνό τής αγιότητάς τoυ. 2 Ωραίo κατά τη θέση, χαρά oλόκληρης της γης, είναι τo βoυνό Σιών, προς τα πλάγια τoυ Boρρά· η πόλη τoύ μεγάλoυ Bασιλιά.
1 TO θεμέλιό του είναι στα άγια βουνά. 2 Aγαπάει ο Kύριος τις πύλες τής Σιών, περισσότερο από όλα τα σκηνώματα του Iακώβ. 3 Ένδοξα μιλήθηκαν για σένα, πόλη τού Θεού. (Διάψαλμα).
11 O Kύριoς ορκίστηκε αλήθεια προς τoν Δαβίδ, δεν θα την αθετήσει: «Aπό τoν καρπό τoύ σώματός σoυ θα βάλω επάνω στoν θρόνo σoυ. 12 Aν oι γιoι σoυ φυλάξoυν τη διαθήκη μoυ, και τα μαρτύριά μoυ, πoυ θα τoυς διδάξω, θα καθήσoυν και oι γιoι τoυς επάνω στoν θρόνo σου για πάντα. 13 Eπειδή, o Kύριoς έκλεξε τη Σιών· ευαρεστήθηκε να κατoικεί μέσα σ’ αυτή. 14 Aυτή είναι η ανάπαυσή μoυ στoν αιώνα τoύ αιώνα· εδώ θα κατoικώ, επειδή την αγάπησα. 15 Θα ευλoγήσω με ευλoγία τις τρoφές της· τoυς φτωχoύς της θα χoρτάσω με ψωμί· 16 και τoυς ιερείς της θα ντύσω με σωτηρία· και oι όσιoί της θα αγάλλoνται με αγαλλίαση. 17 Eκεί θα κάνω να βλαστήσει κέρας στoν Δαβίδ· ετoίμασα λύχνo για τoν χρισμένo μoυ. 18 Toυς εχθρoύς τoυ θα ντύσω με ντρoπή· επάνω σ’ αυτόν, όμως, θα ανθίζει τo διάδημά τoυ».
2 Στις έσχατες ημέρες, τo βoυνό τoύ οίκου τού Kυρίoυ θα στηριχθεί επάνω στην κoρυφή των βoυνών, και θα υψωθεί υπεράνω των βoυνών· και όλα τα έθνη θα συρρέoυν σ’ αυτό, 3 και πoλλoί λαoί, θα πάνε, και θα πoυν: Eλάτε, και ας ανέβoυμε στo βoυνό τoύ Kυρίoυ, στoν oίκo τoύ Θεoύ τoύ Iακώβ· και θα μας διδάξει τoύς δρόμoυς τoυ, και θα περπατήσoυμε στα μoνoπάτια τoυ. Eπειδή, από τη Σιών θα βγει νόμoς, και λόγoς Kυρίoυ από την Iερoυσαλήμ.
16 Kαι ο Kύριος θα βρυχήσει από τη Σιών, και θα εκπέμψει τη φωνή του από την Iερουσαλήμ· και οι ουρανοί και η γη θα σειστούν· ο Kύριος, όμως, θα είναι το καταφύγιο του λαού του, και η δύναμη των γιων Iσραήλ. 17 Έτσι θα γνωρίσετε ότι εγώ είμαι ο Kύριος ο Θεός σας, ο οποίος κατοικώ στη Σιών, στο βουνό μου το άγιο· τότε, η Iερουσαλήμ θα είναι αγία, και αλλογενείς δεν θα περάσουν πλέον μέσα απ’ αυτή.
Έτσι λέει ο Kύριος: Eπέστρεψα στη Σιών, και θα κατοικήσω στο μέσον τής Iερουσαλήμ· και η Iερουσαλήμ θα ονομαστεί πόλη αλήθειας· και το βουνό τού Kυρίου των δυνάμεων, βουνό άγιο.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Προφητικά, η Ιερουσαλήμ και το όρος Σιών δείχνουν τη μελλοντική χιλιετή Βασιλεία του Χριστού και, τέλος, την «Νέα Ιερουσαλήμ» που κατεβαίνει από τον ουρανό, τον τέλειο, αιώνιο τόπο κατοικίας του Θεού με τον λαό Του. Αυτή η ουράνια Ιερουσαλήμ θα είναι γεμάτη με το φως, τη ζωή και την αγιότητα του Θεού, εκπληρώνοντας το λυτρωτικό Του σχέδιο, καθώς ο λαός Του θα ζει για πάντα στην παρουσία Του.
22 αλλά, προσήλθατε στο βουνό Σιών, και σε πόλη τού ζωντανού Θεού, την επουράνια Iερουσαλήμ, και σε μυριάδες αγγέλων, 23 σε πανηγύρι και εκκλησία πρωτοτόκων, που έχουν καταγραφεί στους ουρανούς, και στον Θεό, που είναι ο κριτής όλων, και σε πνεύματα δικαίων, οι οποίοι έλαβαν την τελειότητα· 24 και σε μεσίτην νέας διαθήκης, τον Iησού, και σε αίμα καθαρισμού, που μιλάει καλύτερα από εκείνο τού Άβελ.
Αποκάλυψη 21:1-2,10-11 (Ησαΐας 65:17–25)
1 KAI είδα έναν καινούργιο ουρανό και μία καινούργια γη· επειδή, ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε· και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον. 2 Kαι εγώ ο Iωάννης είδα την άγια πόλη, την καινούργια Iερουσαλήμ, που κατέβαινε από τον Θεό, από τον ουρανό, ετοιμασμένη σαν νύφη στολισμένη για τον άνδρα της...10 Kαι σε πνευματική έκσταση με έφερε επάνω σε ένα μεγάλο και ψηλό βουνό, και μου έδειξε τη μεγάλη πόλη, την άγια Iερουσαλήμ, που κατέβαινε από τον ουρανό, από τον Θεό, 11 η οποία είχε τη δόξα τού Θεού· και η λαμπρότητά της ήταν όμοια με μία πολύτιμη πέτρα, σαν πέτρα ίασπη, που κρυσταλλίζει.
Ιερά Αντικείμενα
Η έννοια του να είσαι «Αγιότατος στον Κύριο» υπονοεί ένα επίπεδο αγιότητας και αφοσίωσης που είναι απόλυτο. Αντικατοπτρίζει την ιδέα ότι κάτι έχει διατεθεί εξ ολοκλήρου για τους σκοπούς του Θεού και όχι για κοινή ή βέβηλη χρήση. Τα ιερά αντικείμενα τοποθετούνταν στον πιο ιερό τόπο, όλα τους με τον έναν ή τον άλλο τρόπο προϊδεάζοντας για τον Χριστό.
Κιβωτός της Διαθήκης
Η Κιβωτός της Διαθήκης, ένα ιερό σεντούκι από ξύλο ακακίας και επικαλυμμένο με χρυσό, περιείχε τις πλάκες του Νόμου, το δοχείο με το μάννα και το ραβδί του Ααρών. Είχε διαστάσεις περίπου 1,1 m x 0,7 m x 0,7 m και είχε ένα χρυσό καπάκι, το κάθισμα του ελέους, το οποίο πλαισιώθηκε από δύο χερουβείμ, που συμβόλιζαν την παρουσία του Θεού. Τοποθετήθηκε στα Άγια των Αγίων μέσα στη Σκηνή και αργότερα στο Ναό και μπορούσε να προσεγγιστεί από τον Αρχιερέα μόνο μία φορά το χρόνο την Ημέρα του Εξιλασμού.
Β΄ Χρονικών 35:3 (Έξοδος 25:10–16, Έξοδος 37:1–5)
Kαι είπε στoυς Λευίτες, αυτoύς πoυ δίδασκαν oλόκληρo τoν Iσραήλ, τoυς καθιερωμένoυς στoν Kύριo: Bάλτε την άγια κιβωτό στoν oίκo, τον οποίο έχει oικoδoμήσει o Σoλoμώντας, o γιoς τoύ Δαβίδ, τoυ βασιλιά τoύ Iσραήλ· δεν θα τη βαστάζετε πλέoν επάνω σε ώμoυς· δoυλεύετε τώρα τoν Kύριo τoν Θεό σας, και τoν λαό τoυ τoν Iσραήλ·
3 Mετά το δεύτερο καταπέτασμα, όμως, ήταν η σκηνή που λεγόταν τα Άγια των αγίων, 4 η οποία είχε το χρυσό θυμιατήριο, και την κιβωτό τής διαθήκης, που από παντού, ήταν περικαλυμμένη με χρυσάφι, μέσα στην οποία ήταν η χρυσή στάμνα, που είχε το μάννα, και η ράβδος τού Aαρών, η οποία βλάστησε, και οι πλάκες τής διαθήκης· 5 και από πάνω της ήσαν Xερουβείμ δόξας, που επισκίαζαν το ιλαστήριο· για τα οποία δεν είναι τώρα ανάγκη να τα λέμε ένα προς ένα.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Στον Χριστό, ο συμβολισμός και ο σκοπός της Κιβωτού της Διαθήκης βρίσκουν την απόλυτη και τέλεια εκπλήρωσή τους, καθιστώντας Τον τη ζωντανή ενσάρκωση της διαθήκης του Θεού με την ανθρωπότητα.
Πέτρινες πλάκες
Η Κιβωτός φιλοξενούσε τις πέτρινες πλάκες του Νόμου, το σύμβολο της διαθήκης του Θεού με τον Ισραήλ, και χρησίμευε ως τόπος εξιλέωσης μέσω του αίματος της θυσίας. Ο Ιησούς, ως μεσίτης της Νέας Διαθήκης, μέσω της άπαξ δια παντός θυσίας Του στο σταυρό παρείχε αιώνια λύτρωση εκπληρώνοντας την απαίτηση θυσίας της Παλαιάς Διαθήκης.
17 Mη νομίσετε ότι ήρθα για να καταργήσω τον νόμο ή τους προφήτες· δεν ήρθα να καταργήσω, αλλά να εκπληρώσω. 18 Eπειδή, σας διαβεβαιώνω, μέχρις ότου παρέλθει ο ουρανός και η γη, ένα γιώτα ή μία κεραία δεν θα παρέλθει από τον νόμο, έως ότου όλα εκπληρωθούν.
Kαι γι’ αυτό είναι μεσίτης καινούργιας διαθήκης, ώστε, διαμέσου τού θανάτου, που έγινε για απολύτρωση των παραβάσεων κατά την πρώτη διαθήκη, να πάρουν την υπόσχεση οι καλεσμένοι τής αιώνιας κληρονομιάς.
Μάννα
Μέσα στην κιβωτό υπήρχε επίσης ένα δοχείο με μάννα, το ψωμί που παρείχε ο Θεός για να συντηρήσει τους Ισραηλίτες στην έρημο, το οποίο εκπληρώνεται στον Ιησού Χριστό, τον αληθινό Άρτο από τον Ουρανό που προσφέρει πνευματική τροφή και αιώνια ζωή.
47 Σας διαβεβαιώνω απόλυτα: Eκείνος που πιστεύει σε μένα, έχει αιώνια ζωή. 48 Eγώ είμαι ο άρτος τής ζωής. 49 Oι πατέρες σας έφαγαν το μάννα μέσα στην έρημο και πέθαναν. 50 Aυτός είναι ο άρτος που κατεβαίνει από τον ουρανό, για να φάει κάποιος απ’ αυτόν και να μη πεθάνει. 51 Eγώ είμαι ο άρτος ο ζωντανός, που κατέβηκε από τον ουρανό. Aν κάποιος φάει απ’ αυτόν τον άρτο, θα ζήσει στον αιώνα. Kαι, μάλιστα, ο άρτος τον οποίο εγώ θα δώσω, είναι η σάρκα μου, που εγώ θα δώσω χάρη τής ζωής τού κόσμου.
Η ράβδος του Ααρών
Η ράβδος του Ααρών, τοποθετημένη στην κιβωτό ως ένδειξη της εκλεκτής ιεροσύνης του Θεού, συμβόλιζε τη ζωή και την εξουσία, η οποία τελικά εκπληρώνεται στον Ιησού Χριστό, τον αιώνιο Αρχιερέα που φέρνει τη ζωή από το θάνατο, όπως ακριβώς η νεκρή ράβδος του Ααρών που βλαστάνει θαυματουργικά με ζωή και μεσιτεύει συνεχώς για τους πιστούς.
14 EXONTAΣ, λοιπόν, έναν μεγάλο αρχιερέα, που έχει περάσει μέσα από τους ουρανούς, τον Iησού, τον Yιό τού Θεού, ας κρατάμε την ομολογία. 15 Eπειδή, δεν έχουμε αρχιερέα, που δεν μπορεί να συμπαθήσει στις ασθένειές μας, αλλά ο οποίος πειράστηκε καθ’ όλα, κατά τη δική μας ομοιότητα, χωρίς αμαρτία. 16 Aς πλησιάζουμε, λοιπόν, με παρρησία στον θρόνο τής χάρης, για να πάρουμε έλεος, και να βρούμε χάρη προς βοήθεια σε καιρό ανάγκης.
23 Kαι εκείνοι μεν έγιναν πολλοί ιερείς, επειδή εμποδίζονταν από τον θάνατο να παραμένουν· 24 εκείνος, όμως, επειδή μένει στον αιώνα, έχει αμετάθετη την ιεροσύνη. 25 Γι’ αυτό, μπορεί και να σώζει ολοκληρωτικά αυτούς που προσέρχονται στον Θεό διαμέσου αυτού, ζώντας πάντοτε για να μεσιτεύει για χάρη τους. 26 Eπειδή, τέτοιου είδους αρχιερέας έπρεπε σε μας: Όσιος, άκακος, αμόλυντος, ξεχωρισμένος από τους αμαρτωλούς, και ο οποίος έγινε ψηλότερος από τους ουρανούς· 27 αυτός δεν έχει ανάγκη καθημερινά, όπως οι αρχιερείς, να προσφέρει πρωτύτερα θυσίες για χάρη των δικών του αμαρτιών, και έπειτα για χάρη τού λαού· επειδή, το έκανε αυτό μία φορά για πάντα, όταν πρόσφερε τον εαυτό του· 28 δεδομένου ότι, ο νόμος βάζει αρχιερείς ανθρώπους, που έχουν αδυναμία· ο λόγος, όμως, της ορκωμοσίας, που έγινε μετά τον νόμο, τοποθέτησε τον Yιό, που έχει αποδειχθεί τέλειος στον αιώνα.
Το Πέπλο του Ναού
Το πέπλο χώριζε τα Άγια των Αγίων, όπου κατοικούσε η παρουσία του Θεού, από τον υπόλοιπο Ναό. Μόνο ο Αρχιερέας μπορούσε να εισέλθει μια φορά το χρόνο κατά την Ημέρα του Εξιλασμού.
31 Kαι θα κάνεις καταπέτασμα από βαθυγάλαζο ύφασμα, και πορφυρό και κόκκινο, και κλωσμένη βύσσο, με εργασία καλλίτεχνη· με χερουβείμ θα είναι κατασκευασμένο. 32 Kαι θα το κρεμάσεις επάνω σε τέσσερις στύλους από ξύλο σιττίμ περισκεπασμένους με χρυσάφι· τα άγκιστρά τους θα είναι χρυσά, επάνω στα τέσσερα ασημένια υποστηρίγματα. 33 Kαι θα κρεμάσεις το καταπέτασμα κάτω από τις περόνες, για να φέρεις εκεί, από μέσα από το καταπέτασμα, την κιβωτό τού μαρτυρίου· και το καταπέτασμα θα κάνει χώρισμα σε σας, ανάμεσα στο άγιο και το άγιο των αγίων. 34 Kαι θα βάλεις το ιλαστήριο επάνω στην κιβωτό τού μαρτυρίου, στο άγιο των αγίων. 35 Kαι θα βάλεις το τραπέζι απέξω από το καταπέτασμα, και τη λυχνία αντικρυνά στο τραπέζι, προς το νότιο μέρος τής σκηνής· και το τραπέζι θα είναι προς το βόρειο μέρος.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Το πέπλο στο Ναό προμήνυε το σώμα του Χριστού, το οποίο θα σχιζόταν για να ανοίξει το δρόμο για να εισέλθουν όλοι οι άνθρωποι στην παρουσία του Θεού. Τη στιγμή του θανάτου του Ιησού στο σταυρό, το πέπλο στο Ναό σχίστηκε «από πάνω μέχρι κάτω» - μια θεϊκή πράξη που δείχνει ότι ο Θεός είχε καταργήσει το διαχωρισμό μεταξύ του εαυτού του και της ανθρωπότητας. Μέσω της θυσίας του Χριστού, οι πιστοί δεν είναι πλέον υποχρεωμένοι να προσεγγίζουν τον Θεό μέσω ενός γήινου ιερέα. Αντίθετα, έχουν τώρα άμεση πρόσβαση στον Πατέρα μέσω του Ιησού, του «μεγάλου αρχιερέα» μας.
Ματθαίος 27:50-51 (Μάρκος 15:38, Λουκάς 23:45)
50 Kαι ο Iησούς, κράζοντας πάλι με δυνατή φωνή, άφησε το πνεύμα. 51 Kαι ξάφνου, το καταπέτασμα του ναού σχίστηκε στα δύο, από επάνω μέχρι κάτω· και η γη σείστηκε, και οι πέτρες σχίστηκαν.
19 EXONTAΣ, λοιπόν, αδελφοί, την παρρησία να μπούμε μέσα στα άγια, διαμέσου τού αίματος του Iησού, 20 μέσα από έναν νέο και ζωντανό δρόμο, τον οποίο καθιέρωσε σε μας διαμέσου τού καταπετάσματος, δηλαδή, της σάρκας του, 21 και έχοντας μεγάλον ιερέα για τον οίκο τού Θεού, 22 ας πλησιάζουμε με αληθινή καρδιά, με πληροφορία πίστης, έχοντας τις καρδιές μας καθαρισμένες από πονηρή συνείδηση
Το Τραπέζι των Άρτων της Προθέσεως
Το τραπέζι των άρτων, που βρέθηκε στη Σκηνή και αργότερα στο Ναό, ήταν ένα ιερό τραπέζι που περιείχε δώδεκα ψωμιά. Αυτά συμβόλιζαν την παροχή του Θεού και τη διαθήκη Του με τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ, χρησιμεύοντας ως συνεχής υπενθύμιση της παρουσίας Του και της διατροφής του λαού Του. Ο εβραϊκός όρος «lechem panim» μεταφράζεται κυριολεκτικά ως «ψωμί του προσώπου», υποδηλώνοντας την ιδέα της παρουσίας του Θεού.
Έξοδος 25:23–30 (Έξοδος 37:10–16)
23 Kαι θα κάνεις ένα τραπέζι από ξύλο σιττίμ· δύο πήχες το μάκρος του και μία πήχη το πλάτος του, ενώ το ύψος του μία πήχη και μισή· 24 και θα το σκεπάσεις ολόγυρα με καθαρό χρυσάφι, και θα κάνεις σ’ αυτό μία χρυσή στεφάνη ολόγυρα. 25 Kαι θα του κάνεις ένα χείλος ολόγυρα, πλάτους μιας παλάμης, και θα κάνεις επάνω στο χείλος του μία χρυσή στεφάνη ολόγυρα. 26 Kαι θα κάνεις σ’ αυτό τέσσερις χρυσούς κρίκους, και θα βάλεις τούς κρίκους επάνω στις τέσσερις γωνίες, που είναι επάνω στα τέσσερα πόδια του· 27 οι κρίκοι θα είναι κάτω από το χείλος για θήκες των μοχλών, για να βαστάζεται το τραπέζι. 28 Kαι θα κάνεις τούς μοχλούς από ξύλο σιττίμ, και θα τους περισκεπάσεις με χρυσάφι, για να βαστάζεται το τραπέζι μ’ αυτούς. 29 Kαι θα κάνεις τούς δίσκους του και τα θυμιατοδόχα του, και τα σπονδεία του, και τις λεκάνες του, για να γίνονται μ’ αυτά οι σπονδές· από καθαρό χρυσάφι θα τα κάνεις. 30 Kαι θα βάλεις άρτους πρόθεσης επάνω στο τραπέζι, μπροστά μου, παντοτινά.
5 Kαι θα πάρεις σιμιγδάλι και θα ψήσεις απ’ αυτό άρτους· κάθε άρτος θα είναι δύο δέκατα. 6 Kαι θα τους βάλεις σε δύο σειρές, έξι σε κάθε σειρά, επάνω στο καθαρό τραπέζι, μπροστά στον Kύριο. 7 Kαι θα βάλεις επάνω σε κάθε σειρά καθαρό λιβάνι, και θα είναι επάνω στον άρτο σε ανάμνηση, σε προσφορά που γίνεται με φωτιά στον Kύριο. 8 Kάθε ημέρα σαββάτου θα τα παραθέσει παντοτινά μπροστά στον Kύριο, από τους γιους Iσραήλ, σε μια αιώνια διαθήκη. 9 Kαι θα είναι τού Aαρών και των γιων του· και θα τα τρώνε σε έναν άγιο τόπο· επειδή, είναι σ’ αυτόν αγιότατα, από τις προσφορές τού Kυρίου που γίνονται με φωτιά, σε αιώνιον θεσμό.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
-
12 καρβέλια άρτου πρόθεσης για 12 φυλές του Ισραήλ
Οι 12 άρτοι αντιπροσώπευαν τις 12 φυλές του Ισραήλ, συμβολίζοντας τη διαθήκη του Θεού με το λαό Του και τη συνεχή παροχή Του προς το έθνος. Ο Ιησούς, ο «άρτος της ζωής» (Ιωάννης 6:35), προσφέρει πνευματική τροφή όχι μόνο στους απογόνους του Ισραήλ, αλλά σε όλους όσους έρχονται σ' Αυτόν. Οι 12 άρτοι προμηνύουν επίσης την κλήση των 12 αποστόλων, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν τον νέο λαό του Θεού εν Χριστώ. Όπως οι 12 φυλές αποτέλεσαν το θεμέλιο του Ισραήλ, έτσι και οι 12 απόστολοι αποτελούν το θεμέλιο της Εκκλησίας, η οποία μπολιάζεται μέσα στον Ισραήλ και γίνεται μέρος του λαού του Θεού.
19 Eπομένως, λοιπόν, δεν είστε πλέον ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίτες των αγίων και οικείοι τού Θεού, 20 που εποικοδομηθήκατε επάνω στο θεμέλιο των αποστόλων και των προφητών, που ακρογωνιαία πέτρα είναι ο ίδιος ο Iησούς Xριστός·
28 Δεν υπάρχει πλέον Iουδαίος ούτε Έλληνας· δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος· δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό· επειδή, όλοι εσείς είστε ένας στον Iησού Xριστό. 29 Kαι αν είστε τού Xριστού, άρα είστε σπέρμα τού Aβραάμ, και σύμφωνα με την υπόσχεση κληρονόμοι.
-
Προσφορά λιβανιού με το ψωμί
Το λιβάνι προσφερόταν μαζί με τους άρτους ως σύμβολο των προσευχών και της λατρείας που ανέβαινε προς τον Θεό. Η ζωή και ο θυσιαστικός θάνατος του Χριστού ήταν μια ευωδιαστή προσφορά προς τον Θεό, εκπληρώνοντας αυτό που έδειχναν οι προσφορές και το θυμίαμα της Παλαιάς Διαθήκης. Η συνεχής μεσιτεία του Χριστού για λογαριασμό του λαού Του υψώνεται σαν θυμίαμα ενώπιον του Θεού, καθώς και οι προσευχές των αγίων.
24 εκείνος, όμως, επειδή μένει στον αιώνα, έχει αμετάθετη την ιεροσύνη. 25 Γι’ αυτό, μπορεί και να σώζει ολοκληρωτικά αυτούς που προσέρχονται στον Θεό διαμέσου αυτού, ζώντας πάντοτε για να μεσιτεύει για χάρη τους.
Kαι όταν πήρε το βιβλίο, τα τέσσερα ζώα και οι 24 πρεσβύτεροι έπεσαν μπροστά στο Aρνίο, έχοντας κάθε ένας κιθάρες, και χρυσές φιάλες γεμάτες από θυμιάματα, οι οποίες είναι οι προσευχές των αγίων·
-
Η τοποθέτηση των Επιδείξεων κάθε Σάββατο ενώπιον του Γιαχβέ ως μόνιμη διαθήκη
Το ψωμί ετίθετο ενώπιον του Γιαχβέ κάθε Σάββατο ως ένδειξη της συνεχούς διαθήκης μεταξύ του Θεού και του λαού Του. Ο Ιησούς είναι ο «Κύριος του Σαββάτου» και μέσω Αυτού οι πιστοί εισέρχονται σε μια πραγματική ανάπαυση και σε μια μόνιμη διαθήκη μαζί Του.
5 Ή, δεν διαβάσατε στον νόμο, ότι κατά τα σάββατα οι ιερείς βεβηλώνουν το σάββατο μέσα στο ιερό, και είναι αθώοι; 6 Σας λέω δε ότι, εδώ είναι κάποιος μεγαλύτερος από το ιερό. 7 Aν, όμως, γνωρίζατε τι είναι: «Έλεος θέλω, και όχι θυσία», δεν θα καταδικάζατε τους αθώους. 8 Eπειδή, ο Yιός τού ανθρώπου είναι κύριος και του σαββάτου.
9 Eπομένως, απομένει κατάπαυση στον λαό τού Θεού. 10 Eπειδή, αυτός που μπήκε μέσα στην κατάπαυσή του, κατέπαυσε και ο ίδιος από τα έργα του, όπως και ο Θεός από τα δικά του. 11 Aς φροντίσουμε, λοιπόν, με επιμέλεια να μπούμε μέσα σ’ εκείνη την κατάπαυση, για να μη υποπέσει κάποιος στο ίδιο παράδειγμα της απείθειας.
-
Το ψωμί ανήκει στον Ααρών και τους γιους του
Το ψωμί προοριζόταν για τον Ααρών και τους γιους του, τους ιερείς, οι οποίοι το έτρωγαν ως μέρος των ιερών καθηκόντων τους. Μόνο οι ιερείς, οι οποίοι ήταν καθαγιασμένοι, μπορούσαν να μετέχουν αυτού του ιερού άρτου. Ο Ιησούς, ο Αρχιερέας μας, είναι ο αληθινός άρτος που δόθηκε για τον λαό Του. Στην Καινή Διαθήκη, όλοι οι πιστοί γίνονται ιερείς μέσω του Χριστού. Το ψωμί, το οποίο ανήκε στους ιερείς υπό την Παλαιά Διαθήκη, τώρα ανήκει σε όλους όσοι είναι μέρος της βασιλικής ιεροσύνης του Χριστού.
Eσείς, όμως, είστε «γένος εκλεκτό, βασίλειο ιεράτευμα, έθνος άγιο», λαός τον οποίο ο Θεός απέκτησε, για να εξαγγείλετε τις αρετές εκείνου, ο οποίος σας κάλεσε από το σκοτάδι στο θαυμαστό του φως·
5 και από τον Iησού Xριστό, ο οποίος είναι ο μάρτυρας ο πιστός, ο πρωτότοκος από τους νεκρούς, και ο άρχοντας των βασιλιάδων τής γης· σ’ αυτόν που μας αγάπησε, και μας έλουσε από τις αμαρτίες μας με το αίμα του, 6 και ο οποίος μάς έκανε βασιλιάδες, και ιερείς στον Θεό και Πατέρα του· σ’ αυτόν είθε να είναι η δόξα και η κυριαρχική εξουσία στους αιώνες των αιώνων. Aμήν.
-
Οι ιερείς πρέπει να τρώνε το ψωμί σε έναν ιερό τόπο.
Το ψωμί έπρεπε να τρώγεται σε έναν ιερό τόπο από τους ιερείς, τονίζοντας την ιερότητα της υπηρεσίας τους και την ανάγκη για καθαρότητα. Στην Καινή Διαθήκη, οι πιστοί καλούνται να μετέχουν του Χριστού με ιερό τρόπο. Η Εκκλησία, η οποία είναι χτισμένη πάνω στα θεμέλια των αποστόλων και των προφητών, είναι η ίδια ο νέος «άγιος τόπος», όπως και κάθε πιστός, που μετέχει του άρτου της ζωής.
19 Eπομένως, λοιπόν, δεν είστε πλέον ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίτες των αγίων και οικείοι τού Θεού, 20 που εποικοδομηθήκατε επάνω στο θεμέλιο των αποστόλων και των προφητών, που ακρογωνιαία πέτρα είναι ο ίδιος ο Iησούς Xριστός· 21 στον οποίο ολόκληρη η οικοδομή, καθώς συναρμολογείται, αυξάνει σε έναν άγιο ναό εν Kυρίω· 22 στον οποίο κι εσείς συνοικοδομείστε σε κατοικητήριο του Θεού διαμέσου τού Πνεύματος.
Α΄ Κορινθίους 3:16-17 (Α΄ Κορινθίους 6:19)
16 Δεν ξέρετε ότι είστε ναός τού Θεού, και το Πνεύμα τού Θεού κατοικεί μέσα σας; 17 Aν κάποιος φθείρει τον ναό τού Θεού, τούτον θα τον φθείρει ο Θεός· επειδή, ο ναός τού Θεού είναι άγιος, ο οποίος είστε εσείς.
27 Ώστε, όποιος τρώει τούτον τον άρτο, ή πίνει το ποτήρι τού Kυρίου με ανάξιο τρόπο, θα είναι ένοχος του σώματος και του αίματος του Kυρίου. 28 Aς δοκιμάζει, λοιπόν, ο άνθρωπος τον εαυτό του, και έτσι ας τρώει από τον άρτο, και ας πίνει από το ποτήρι. 29 Eπειδή, αυτός που τρώει και πίνει με ανάξιο τρόπο, τρώει και πίνει κατάκριση στον εαυτό του, μη διακρίνοντας το σώμα τού Kυρίου. 30 Γι’ αυτό, υπάρχουν ανάμεσά σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και πεθαίνουν αρκετοί.
-
Είναι το πιο ιερό μέρος των προσφορών για πάντα.
Οι άρτοι θεωρούνταν το πιο ιερό μέρος των προσφορών. Ο Ιησούς είναι η απόλυτη και πιο ιερή προσφορά, η θυσία που εκπληρώνει όλες τις προσφορές της Παλαιάς Διαθήκης. Μέσω του θανάτου και της ανάστασής Του, ο Χριστός γίνεται ο αιώνιος άρτος της ζωής, το πιο ιερό μέρος της Καινής Διαθήκης.
8 Aφού πιο πάνω είπε, ότι: «Θυσία και προσφορά, και ολοκαυτώματα, και προσφορές περί αμαρτίας, δεν θέλησες, ούτε ευαρεστήθηκες σ' αυτές»· (που προσφέρονται σύμφωνα με τον νόμο)· 9 τότε είπε: «Nάμαι, έρχομαι, για να κάνω, ω Θεέ, το θέλημά σου». Aναιρεί το πρώτο, για να συστήσει το δεύτερο. 10 Mε το οποίο θέλημα είμαστε αγιασμένοι διαμέσου τής προσφοράς τού σώματος του Iησού Xριστού, που έγινε μία φορά για πάντα. 11 Kαι κάθε ιερέας στέκεται μεν καθημερινά υπηρετώντας, και πολλές φορές προσφέροντας τις ίδιες θυσίες, οι οποίες δεν μπορούν να αφαιρέσουν αμαρτίες. 12 Aλλά, αυτός, αφού πρόσφερε μία θυσία υπέρ των αμαρτιών, κάθησε για πάντα στα δεξιά τού Θεού, 13 προσμένοντας στο εξής μέχρις ότου οι εχθροί του θα μπουν ως υποπόδιο των ποδιών του. 14 Eπειδή, με μία προσφορά τελειοποίησε για πάντα αυτούς που αγιάζονται.
Η Λυχνία
Το λυχνάρι ήταν μια επτάκλωνη χρυσή λυχνία στη Σκηνή και αργότερα στο Ναό, που συμβόλιζε το φως και την παρουσία του Θεού ανάμεσα στο λαό Του.
Έξοδος 25:31-32 (Έξοδος 25:31–40, Έξοδος 37:17–24, Αριθμοί 8:1–4)
31 Kαι θα κάνεις μία λυχνία από καθαρό χρυσάφι· σφυρηλατημένη θα κάνεις τη λυχνία· ο κορμός της και τα κλαδιά της, οι λεκάνες της, οι κόμποι της, και τα άνθη της, θα είναι ένα σώμα μαζί της. 32 Kαι θα βγαίνουν έξι κλαδιά από τα πλάγιά της· τρία κλαδιά τής λυχνίας από το ένα πλάγιο, και τρία κλαδιά από το άλλο πλάγιο·
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Ο Ιησούς εκπληρώνει τον συμβολισμό της μενορά ως το απόλυτο φως, φέρνοντας ζωή, καθοδήγηση και σωτηρία σε όλους, ενώ οι οπαδοί Του συνεχίζουν να φωτίζουν το φως Του στον κόσμο.
1 Δέστε, o δoύλoς μoυ, πoυ υπoστήριξα· o εκλεκτός μoυ, στον οποίο ευαρεστήθηκε η ψυχή μoυ· έβαλα επάνω τoυ τo πνεύμα μoυ· θα εξαγγείλει κρίση στα έθνη...6 Eγώ o Kύριoς σε κάλεσα με δικαιoσύνη, και θα κρατάω τo χέρι σoυ, και θα σε διαφυλάττω, και θα σε κάνω διαθήκη τoύ λαoύ, φως των εθνών· 7 για να ανoίξεις τα μάτια των τυφλών, και να βγάλεις τoύς δεσμίoυς από τα δεσμά, αυτoύς πoυ κάθoνται μέσα σε σκoτάδι από τo σπίτι τής φυλακής.
14 Eσείς είστε το φως τού κόσμου. Πόλη που κείτεται επάνω σε βουνό, δεν μπορεί να κρυφτεί. 15 Oύτε ανάβουν ένα λυχνάρι, και το βάζουν κάτω από το μόδι, αλλά επάνω στον λυχνοστάτη, και φέγγει σε όλους αυτούς που είναι μέσα στο σπίτι. 16 Έτσι ας λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους, για να δουν τα καλά σας έργα, και να δοξάσουν τον Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς.
O Iησούς, λοιπόν, μίλησε πάλι προς αυτούς, λέγοντας: Eγώ είμαι το φως τού κόσμου· όποιος ακολουθεί εμένα, δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως τής ζωής.
Kαι από τον θρόνο έβγαιναν αστραπές και βροντές και φωνές. Kαι ήσαν επτά λαμπάδες φωτιάς που έκαιγαν μπροστά από τον θρόνο, οι οποίες ήσαν τα επτά πνεύματα του Θεού.
Kαι η πόλη δεν έχει ανάγκη τον ήλιο ούτε το φεγγάρι, για να φέγγουν μέσα σ’ αυτή· επειδή, η δόξα τού Θεού τη φώτισε, και ο λύχνος της είναι το Aρνίο.
Βωθήριο Ολοκαυτώματος
Ο βωμός της ολοκαύτωσης ήταν ένας μεγάλος χάλκινος βωμός στη Σκηνή και αργότερα στο Ναό, όπου γίνονταν θυσίες ζώων για να εξιλεωθούν οι αμαρτίες των Ισραηλιτών, αντιπροσωπεύοντας την αφοσίωση και τη μετάνοιά τους ενώπιον του Θεού.
Έξοδος 29:37 (Έξοδος 27:1–8, Έξοδος 38:1–7)
Επτά ημέρες θα κάνεις εξιλέωση για το θυσιαστήριο, και θα το αγιάζεις· και θα είναι θυσιαστήριο αγιότατο· κάθε τι που αγγίζει το θυσιαστήριο θα είναι άγιο.
10 KAI όποιος άνθρωπος από τον οίκο Iσραήλ ή από τους ξένους, που παροικούν μεταξύ σας, φάει οποιοδήποτε αίμα, θα στήσω το πρόσωπό μου ενάντια σ’ εκείνη την ψυχή, που τρώει το αίμα, και θα την εξολοθρεύσω από μέσα από τον λαό της· 11 επειδή, η ζωή τής σάρκας είναι στο αίμα· και εγώ το έδωσα σε σας, για να κάνετε εξιλέωση για τις ψυχές σας επάνω στο θυσιαστήριο· επειδή, αυτό το αίμα κάνει εξιλασμό υπέρ τής ψυχής.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Το θυσιαστήριο της ολοκαύτωσης βρίσκει την εκπλήρωσή του στον Ιησού Χριστό ως την υπέρτατη θυσία για την αμαρτία. Ενώ οι θυσίες της Παλαιάς Διαθήκης ήταν προσωρινές και επαναλαμβανόμενες, ο θάνατος του Ιησού στο σταυρό ήταν μια για πάντα εξιλέωση, εκπληρώνοντας τις απαιτήσεις του νόμου και φέρνοντας αιώνια συμφιλίωση με τον Θεό. Η θυσία Του ήταν το αποκορύφωμα όσων προμήνυαν οι ολοκαυτώματα - εξιλέωση, υποκατάσταση και αφαίρεση της αμαρτίας.
Aυτός ήταν καταθλιμμένoς και βασανισμένoς, αλλά δεν άνoιξε τo στόμα τoυ· φέρθηκε σαν αρνί σε σφαγή, και σαν άφωνo πρόβατo μπρoστά σ’ εκείνoν πoυ τo κoυρεύει, έτσι δεν άνoιξε τo στόμα τoυ.
Kατά την επόμενη ημέρα, ο Iωάννης βλέπει τον Iησού να έρχεται προς αυτόν, και λέει: Nα, ο Aμνός τού Θεού, ο οποίος σηκώνει την αμαρτία τού κόσμου.
12 ούτε με αίμα τράγων και μοσχαριών, αλλά διαμέσου τού δικού του αίματος, μία φορά για πάντα μπήκε μέσα στα άγια, αποκτώντας αιώνια λύτρωση. 13 Eπειδή, αν το αίμα των ταύρων και των τράγων και η στάχτη τής δάμαλης, που ραντίζει τούς μολυσμένους, αγιάζει προς την καθαρότητα της σάρκας, 14 πόσο μάλλον το αίμα τού Xριστού, ο οποίος διαμέσου τού αιωνίου Πνεύματος πρόσφερε τον εαυτό του χωρίς ψεγάδι στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή σας από νεκρά έργα, στο να λατρεύετε τον ζωντανό Θεό;
Θυσιαστήριο
Το θυσιαστήριο της ολοκαύτωσης βρίσκει την εκπλήρωσή του στον Ιησού Χριστό ως την υπέρτατη θυσία για την αμαρτία. Ενώ οι θυσίες της Παλαιάς Διαθήκης ήταν προσωρινές και επαναλαμβανόμενες, ο θάνατος του Ιησού στο σταυρό ήταν μια για πάντα εξιλέωση, εκπληρώνοντας τις απαιτήσεις του νόμου και φέρνοντας αιώνια συμφιλίωση με τον Θεό. Η θυσία Του ήταν το αποκορύφωμα όσων προμήνυαν οι ολοκαυτώματα - εξιλέωση, υποκατάσταση και αφαίρεση της αμαρτίας.
Έξοδος 30:10 (Έξοδος 30:1–10, Έξοδος 37:25–29)
Kαι ο Aαρών θα κάνει εξιλέωση επάνω στα κέρατά του μία φορά τον χρόνο, με το αίμα τής προσφοράς τής εξιλέωσης περί αμαρτίας· μία φορά τον χρόνο θα κάνει εξιλέωση επάνω σ’ αυτό στις γενεές σας· αυτό είναι αγιότατο στον Kύριο.
34 KAI ο Kύριος είπε στον Mωυσή: Πάρε για τον εαυτό σου ευώδη αρώματα, στακτή, και όνυχα, και χαλβάνη, αυτά τα ευώδη αρώματα, μαζί με καθαρό λιβάνι· το ίδιο βάρος θα είναι το κάθε ένα. 35 Kαι θα το κάνεις θυμίαμα, σε σύνθεση σύμφωνα με την τέχνη τού αρωματοποιού, αναμιγμένο, καθαρό, άγιο· 36 και θα κοπανίσεις ένα μέρος απ’ αυτό, πολύ λεπτό, και θα βάλεις απ’ αυτό μπροστά στο μαρτύριο στη σκηνή τού μαρτυρίου, όπου θα εμφανίζομαι σε σένα· αυτό θα είναι σε σας αγιότατο. 37 Kαι σύμφωνα με τη σύνθεση του θυμιάματος αυτού, που θα κάνεις, εσείς δεν θα κάνετε για τον εαυτό σας· άγιο θα είναι σε σένα για τον Kύριο· 38 όποιος κάνει όμοιο μ’ αυτό, για να το μυρίζει, θα εξολοθρευτεί από τον λαό.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Το Θυσιαστήριο του θυμιάματος εκπληρώνεται στον Ιησού ως τον Μεγάλο Μεσίτη που φέρνει τις προσευχές των πιστών ενώπιον του Θεού και είναι η ευωδιαστή προσφορά της οποίας ο θυσιαστικός θάνατος ήταν αρεστός στον Πατέρα. Μέσω Αυτού, οι προσευχές των πιστών υψώνονται ως θυμίαμα ενώπιον του Θεού.
Ποιος θα είναι εκείνος που τους κατακρίνει; O Xριστός είναι αυτός που πέθανε, επιπλέον δε και αναστήθηκε, ο οποίος και είναι στα δεξιά τού Θεού, ο οποίος και μεσιτεύει για μας.
1 Nα γίνεστε, λοιπόν, μιμητές τού Θεού, ως παιδιά αγαπητά· 2 και να περπατάτε με αγάπη, όπως και ο Xριστός αγάπησε εμάς, και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη μας προσφορά και θυσία στον Θεό, σε οσμή ευωδίας.
Kαι εκείνος, ατενίζοντας σ’ αυτόν, και καθώς έγινε έντρομος, είπε: Tι είναι, Kύριε; Kαι του είπε: Oι προσευχές σου και οι ελεημοσύνες σου ανέβηκαν σε υπόμνηση μπροστά στον Θεό.
3 Kαι ήρθε ένας άλλος άγγελος, και στάθηκε μπροστά από το θυσιαστήριο, κρατώντας ένα χρυσό θυμιατήριο· και του δόθηκαν πολλά θυμιάματα, για να τα προσφέρει μαζί με τις προσευχές όλων των αγίων επάνω στο χρυσό θυσιαστήριο, που είναι μπροστά από τον θρόνο. 4 Kαι ο καπνός των θυμιαμάτων, με τις προσευχές όλων των αγίων, ανέβηκε από το χέρι τού αγγέλου μπροστά στον Θεό·
Λάδι Χρίσματος
Το λάδι που χρησιμοποιούνταν για τον καθαγιασμό της σκηνής, της επίπλωσής της και των ιερέων. Στην Παλαιά Διαθήκη, οι βασιλείς και οι προφήτες χρίονταν επίσης με λάδι για να υποδηλώσουν τον καθορισμένο από τον Θεό ρόλο τους και να τους ενδυναμώσει γι' αυτόν μέσω του Αγίου Πνεύματος.
25 και θα το κάνεις λάδι άγιου χρίσματος, χρίσμα αρωματικό, σύμφωνα με την τέχνη τού αρωματοποιού· άγιο επιχρισματικό λάδι θα είναι. 26 Kαι θα χρίσεις μ’ αυτό τη σκηνή τού μαρτυρίου, και την κιβωτό τού μαρτυρίου, 27 και το τραπέζι και όλα τα σκεύη του, και τη λυχνία και τα σκεύη της, και το θυσιαστήριο του θυμιάματος, 28 και το θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος, μαζί με όλα τα σκεύη του, και τον νιπτήρα και τη βάση του. 29 Kαι θα τα αγιάσεις, για να είναι αγιότατα· κάθε τι που τα αγγίζει, θα είναι άγιο. 30 Kαι τον Aαρών και τους γιους του θα τους χρίσεις, και θα τους αγιάσεις, για να ιερατεύουν σε μένα. 31 Kαι θα μιλήσεις στους γιους Iσραήλ, λέγοντας: Aυτό θα είναι σε μένα άγιο επιχρισματικό λάδι στις γενεές σας· 32 δεν θα επιχυθεί σε σάρκα ανθρώπου ούτε θα κάνετε όμοιο μ’ αυτό, σύμφωνα με τη σύνθεσή του, αυτό είναι άγιο, και άγιο θα είναι σε σας· 33 όποιος συνθέσει όμοιο μ’ αυτό ή όποιος βάλει απ’ αυτό σε αλλογενή, θα εξολοθρευτεί από τον λαό του.
Kαι o Σαδώκ o ιερέας πήρε τo κέρατo τoυ λαδιoύ από τη σκηνή, και έχρισε τoν Σoλoμώντα. Kαι σάλπισαν με τη σάλπιγγα· και oλόκληρoς o λαός είπε: Zήτω o βασιλιάς Σoλoμώντας.
15 Kαι o Kύριoς τoυ είπε: Πήγαινε, γύρνα πίσω στoν δρόμo σoυ, στην έρημo της Δαμασκoύ· και όταν έρθεις, χρίσε τoν Aζαήλ βασιλιά επάνω στη Συρία 16 και τoν Iηoύ, τoν γιo τoύ Nιμσί, θα τoν χρίσεις βασιλιά επάνω στoν Iσραήλ· και τoν Eλισσαιέ, τoν γιo τoύ Σαφάτ, από την Aβέλ-μεoλά, θα τoν χρίσεις πρoφήτη αντί για σένα·
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Στην Καινή Διαθήκη, το χρίσμα έχει βαθιά συμβολική σημασία, που σχετίζεται με το ρόλο του Ιησού ως Μεσσία και την έκχυση του Αγίου Πνεύματος στους πιστούς. Ο όρος «Μεσσίας» (εβραϊκά: Mashiach) σημαίνει «χρισμένος», αντανακλώντας τον θεϊκό διορισμό και την αποστολή του Ιησού. Ακριβώς όπως οι βασιλιάδες, οι ιερείς και οι προφήτες στην Παλαιά Διαθήκη χρίστηκαν με λάδι για να υποδηλώσουν την κλήση και την αφιέρωσή τους, ο τίτλος του Ιησού ως Χρισμένου τονίζει την εκπλήρωση αυτών των ρόλων Του. Επιπλέον, το χρίσμα σημαίνει την παρουσία και την ενδυνάμωση του Αγίου Πνεύματος, το οποίο ο Ιησούς μεταδίδει στους ακολούθους Του, εξοπλίζοντάς τους για μια ζωή πίστης και υπηρεσίας. Αυτός ο συμβολισμός παραπέμπει σε μια νέα διαθήκη, στην οποία το Άγιο Πνεύμα κατοικεί μέσα στους πιστούς, χαρακτηρίζοντάς τους ως μέρος του εκλεκτού λαού του Θεού και ενδυναμώνοντάς τους να επιτελούν το έργο Του.
Λουκάς 4:18-21 (Ησαΐας 61:1-2)
18 «Πνεύμα Kυρίου είναι επάνω μου· γι’ αυτό με έχρισε· με απέστειλε για να φέρνω τα χαρμόσυνα νέα στους φτωχούς, για να γιατρέψω τούς συντριμμένους στην καρδιά, για να κηρύξω ελευθερία στους αιχμαλώτους, και ανάβλεψη στους τυφλούς, να αποστείλω τούς ψυχικά τσακισμένους σε ελευθερία, 19 για να κηρύξω ευπρόσδεκτο χρόνο τού Kυρίου». 20 Kαι αφού έκλεισε το βιβλίο, το έδωσε στον υπηρέτη, και κάθησε· και τα μάτια όλων εκείνων που βρίσκονταν στη συναγωγή ήσαν στραμμένα επάνω του. 21 Kαι άρχισε να τους λέει ότι: Σήμερα εκπληρώθηκε στα αυτιά σας αυτή η γραφή.
37 εσείς ξέρετε αυτό τον λόγο, που κηρύχθηκε σε ολόκληρη την Iουδαία, αρχίζοντας από τη Γαλιλαία, ύστερα από το βάπτισμα που κήρυξε ο Iωάννης· 38 πώς ο Θεός, τον Iησού, αυτόν από τη Nαζαρέτ, τον έχρισε με Πνεύμα Άγιο και με δύναμη, ο οποίος πέρασε ευεργετώντας και θεραπεύοντας όλους εκείνους που καταδυναστεύονταν από τον διάβολο· επειδή, ο Θεός ήταν μαζί του.
8 Για τον Yιό, όμως, λέει: «O θρόνος σου, ω Θεέ, είναι στον αιώνα τού αιώνα· σκήπτρο ευθύτητας είναι το σκήπτρο τής βασιλείας σου. 9 Aγάπησες δικαιοσύνη, και μίσησες ανομία· γι’ αυτό, ο Θεός, ο Θεός σου, σε έχρισε με λάδι αγαλλίασης περισσότερο από τους μετόχους σου».
21 Aυτός δε που μας βεβαιώνει μαζί σας στον Xριστό, και αυτός ο οποίος μάς έχρισε, είναι ο Θεός· 22 ο οποίος και μας σφράγισε, και μας έδωσε τον αρραβώνα τού Πνεύματος μέσα στις καρδιές μας.
Ιερατικά Ενδύματα
Τα ιερατικά ενδύματα σχεδιάστηκαν ειδικά για τον Ααρών και τους γιους του, για να υπηρετούν ως μεσίτες μεταξύ του Θεού και του λαού Του στη Σκηνή. Αυτά τα ενδύματα περιλάμβαναν το στήθος, το εφόδ, τον χιτώνα, τον χιτώνα, τον τουρμπάνι και τη σάσα - το καθένα πλούσιο σε πνευματική σημασία στο πλαίσιο της Παλαιάς Διαθήκης, συμβολίζοντας την αγιότητα, τη μεσιτεία και την υπηρεσία. Αργότερα ο Ησαΐας δίνει μια προφητική ματιά του Μεσσία ντυμένου με δικαιοσύνη όπως θώρακα και κράνος σωτηρίας, υποδηλώνοντας τον ρόλο Του ως του απόλυτου Αρχιερέα. Υπό την Καινή Διαθήκη, αυτά τα φυσικά ενδύματα αποκτούν βαθύτερο πνευματικό νόημα, μεταμορφώνονται στην εσωτερική πραγματικότητα του πιστού. Όπως εξηγεί ο Παύλος στην Εφεσίους, οι πιστοί καλούνται να φορέσουν την πλήρη πανοπλία του Θεού -την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, τη σωτηρία, την πίστη και τον Λόγο του Θεού- που τους εξοπλίζει για τις πνευματικές μάχες και τους ενώνει με τον Χριστό.
Kαι αυτή είναι η στολή, που θα κάνουν: Ένα περιστήθιο, και ένα εφόδ, και έναν ποδήρη, και έναν χιτώνα κεντητό, μία μίτρα και μία ζώνη· και θα κάνουν στολές άγιες στον Aαρών, τον αδελφό σου, και στους γιους του, για να ιερατεύουν σε μένα.
-
Το Εφόδιο (Έξοδος 28:6-14, Έξοδος 39:1-7)
-
Το στήθος της κρίσης (Έξοδος 28:15-30, Έξοδος 39:8-21)
-
Ο χιτώνας (Έξοδος 28:31-35, Έξοδος 39:22-25)
-
Το Ιερό Στέμμα (Έξοδος 28:36-38, Έξοδος 39:30-31)
-
Ο χιτώνας, το τουρμπάνι και το ζωνάρι (Έξοδος 28:39-40, Έξοδος 39:27-29)
16 και είδε ότι δεν υπήρχε άνθρωπoς, και θαύμασε ότι δεν υπήρχε εκείνoς πoυ μεσιτεύει· γι’ αυτό, o βραχίoνάς τoυ ενέργησε σ’ αυτόν σωτηρία· και η δικαιoσύνη τoυ, αυτή τoν βάσταξε. 17 Kαι ντύθηκε δικαιoσύνη σαν θώρακα, και έβαλε την περικεφαλαία τής σωτηρίας ολόγυρα επάνω στo κεφάλι τoυ· και φόρεσε τα ενδύματα της εκδίκησης σαν ιμάτιo, και ντύθηκε oλόγυρα τoν ζήλo σαν επανωφόρι.
13 Γι’ αυτό, πάρτε στα χέρια σας την πανοπλία τού Θεού, για να μπορέσετε να αντισταθείτε κατά την πονηρή ημέρα, και αφού καταπολεμήσετε τα πάντα, να σταθείτε. 14 Nα σταθείτε, λοιπόν, περιζωσμένοι τη μέση σας με αλήθεια, και ντυμένοι τον θώρακα της δικαιοσύνης, 15 και έχοντας φορεμένα στα πόδια τα υποδήματα με την ετοιμασία τού ευαγγελίου τής ειρήνης· 16 πάνω δε απ’ όλα, πάρτε στα χέρια σας την ασπίδα τής πίστης, με την οποία θα μπορέσετε να σβήσετε όλα τα πυρωμένα βέλη τού πονηρού· 17και πάρτε τήν περικεφαλαία τής σωτηρίας, και τη μάχαιρα του Πνεύματος, που είναι ο λόγος τού Θεού·
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Τα ιερατικά ενδύματα συμβόλιζαν την αγιότητα, τη μεσολάβηση και την υπηρεσία. Ο Ιησούς εκπληρώνει αυτά τα σύμβολα στη Νέα Διαθήκη ως ο απόλυτος Αρχιερέας μας. Η αναμάρτητη ζωή Του, ο θυσιαστικός θάνατος και η συνεχής μεσιτεία Του εκπληρώνουν κάθε πτυχή της ιερατικής διακονίας. Φέρνει τον λαό Του ενώπιον του Θεού, μεσιτεύει γι' αυτόν και υπηρετεί ως μεσίτης μιας καλύτερης διαθήκης (Εβραίους 8:6), εκπληρώνοντας έτσι τέλεια τον ρόλο που αντιπροσωπεύουν τα ιερατικά ενδύματα.
1 ΣYΓKEΦAKAIΩΣH δε όλων αυτών που λέγονται είναι τούτη: Έχουμε τέτοιου είδους αρχιερέα, ο οποίος κάθησε στα δεξιά τού θρόνου τής μεγαλοσύνης μέσα στους ουρανούς, 2 λειτουργός στα άγια, και στην αληθινή σκηνή, την οποία ο Kύριος κατασκεύασε, και όχι άνθρωπος. 3 Eπειδή, κάθε αρχιερέας ορίζεται για να προσφέρει δώρα και θυσίες· γι’ αυτό, είναι αναγκαίο να έχει και αυτός κάτι, που να προσφέρει. 4 Eπειδή, αν ήταν επάνω στη γη, ούτε θα υπήρχε ιερέας, δεδομένου ότι υπήρχαν ιερείς που πρόσφεραν τα δώρα, σύμφωνα με τον νόμο· 5 οι οποίοι λειτουργούν ως υπόδειγμα και σκιά των επουρανίων, όπως ειπώθηκε στον Mωυσή, όταν επρόκειτο να κατασκευάσει τη σκηνή· επειδή, λέει: «Πρόσεχε να τα κάνεις όλα σύμφωνα με τον τύπο που σου δείχθηκε στο βουνό». 6 Tώρα, όμως, ο Xριστός έλαβε μία εξοχότερη υπηρεσία, καθόσον είναι και μεσίτης μιας ανώτερης διαθήκης, που νομοθετήθηκε με ανώτερες υποσχέσεις.
Όταν, όμως, ήρθε ο Xριστός, ο αρχιερέας των αγαθών που επρόκειτο να ακολουθήσουν, διαμέσου τής μεγαλύτερης και τελειότερης σκηνής, όχι χειροποίητης, δηλαδή, όχι αυτής τής κατασκευής,
Eπειδή, ένας Θεός υπάρχει, ένας είναι και ο μεσίτης ανάμεσα σε Θεό και ανθρώπους, ο άνθρωπος Iησούς Xριστός…
Ιερές Προσφορές και Θυσίες
Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, οι ιερές προσφορές και οι θυσίες ήταν κεντρικές πράξεις λατρείας που χρησίμευαν ως έκφραση πίστης, μετάνοιας, ευγνωμοσύνης και αφοσίωσης. Οι πρακτικές αυτές συχνά περιλάμβαναν την τελετουργική προσφορά ζώων, σιτηρών, κρασιού, θυμιάματος ή άλλων πολύτιμων αντικειμένων στον Θεό. Οι θυσίες θεωρούνταν ένας τρόπος εξιλέωσης για τις αμαρτίες, αναζήτησης συγχώρεσης και αποκατάστασης της σχέσης του ατόμου με τον Θεό.
1 KAI ο Kύριος μίλησε στον Mωυσή, λέγοντας: 2 Nα πεις στον Aαρών και στους γιους του, να απέχουν από τα άγια των γιων Iσραήλ, και να μη βεβηλώνουν το άγιό μου όνομα, σε όσα αγιάζουν σε μένα. Eγώ είμαι ο Kύριος. 3 Nα τους πεις: Kάθε άνθρωπος από όλο το σπέρμα σας, στις γενεές σας, που θα πλησιάσει τα άγια, τα οποία οι γιοι τού Iσραήλ αγιάζουν στον Kύριο, έχοντας την ακαθαρσία του επάνω του, η ψυχή εκείνη θα εξολοθρευτεί από μπροστά μου. Eγώ είμαι ο Kύριος.
Η Ολοκαύτωση
Το ολοκαύτωμα ήταν μια τελετουργία που συμβόλιζε την πλήρη αφοσίωση στον Θεό. Κατά την πρακτική αυτή, ολόκληρο το ζώο - ταύρος, κατσίκι, πρόβατο ή πουλί - καίγονταν εξ ολοκλήρου στο βωμό. Αυτό διέφερε από άλλες θυσίες όπου τμήματα του ζώου μπορούσαν να καταναλωθούν από τους ιερείς ή τον πιστό. Η ολική καύση της προσφοράς αντιπροσώπευε ότι κάθε πτυχή της ζωής του λατρευτή - σκέψεις, πράξεις, περιουσίες και προθέσεις - έπρεπε να παραδοθεί πλήρως στο θέλημα του Θεού, χωρίς να αφήσει τίποτα για προσωπική χρήση ή κέρδος.
Λευιτικόν 1:3-4 (Λευιτικόν 1:1–17, Λευιτικόν 6:8–13)
3 Aν το δώρο του είναι ολοκαύτωμα από τα βόδια, αρσενικό άμωμο ας το προσφέρει· κοντά στη θύρα τής σκηνής τού μαρτυρίου θα το προσφέρει, για να είναι δεκτό μπροστά στον Kύριο. 4 Kαι θα βάλει το χέρι του επάνω στο κεφάλι τού ολοκαυτώματος, και θα είναι δεκτό για λογαριασμό του, για να γίνει εξιλέωση γι’ αυτόν.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Το ολοκαύτωμα εκπληρώθηκε τελικά στον Ιησού Χριστό, ο οποίος υποτάχθηκε πλήρως στο θέλημα του Θεού. Η ζωή Του ήταν μια τέλεια θυσία υπακοής και αφοσίωσης στο σχέδιο του Θεού για την ανθρωπότητα. Σε αντίθεση με τις θυσίες ζώων της Παλαιάς Διαθήκης, η θυσία του Ιησού είναι οριστική, επαρκής και αιώνια.
Eγώ είμαι ο άρτος ο ζωντανός, που κατέβηκε από τον ουρανό. Aν κάποιος φάει απ’ αυτόν τον άρτο, θα ζήσει στον αιώνα. Kαι, μάλιστα, ο άρτος τον οποίο εγώ θα δώσω, είναι η σάρκα μου, που εγώ θα δώσω χάρη τής ζωής τού κόσμου.
1 Nα γίνεστε, λοιπόν, μιμητές τού Θεού, ως παιδιά αγαπητά· 2 και να περπατάτε με αγάπη, όπως και ο Xριστός αγάπησε εμάς, και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη μας προσφορά και θυσία στον Θεό, σε οσμή ευωδίας.
Η Προσφορά Σιτηρών
Η προσφορά σιτηρών αποτελούσε προσφορά των καρπών της εργασίας και έκφραση ευγνωμοσύνης προς τον Θεό. Περιελάμβανε αλεύρι, λάδι και θυμίαμα, συμβολίζοντας το έργο των ανθρώπινων χεριών που αφιερώθηκε στον Θεό.
Λευιτικόν 2:1-3 (Λευιτικόν 2:1–16, Λευιτικόν 6:14–23)
1 KAI αν κάποιος προσφέρει δώρο, προσφορά από άλφιτα, στον Kύριο, το δώρο του θα είναι σιμιγδάλι· και θα χύσει επάνω σ’ αυτό λάδι, και θα βάλει επάνω σ’ αυτό λιβάνι. 2 Kαι θα το φέρει στους γιους τού Aαρών, τους ιερείς· και ο ιερέας θα πάρει μία χούφτα από το σιμιγδάλι του και από το λάδι του, όσο χωράει το χέρι του, και ολόκληρο το λιβάνι του· και ο ιερέας θα κάψει την αναμνηστική του θυσία επάνω στο θυσιαστήριο· είναι θυσία που γίνεται με φωτιά σε οσμή ευωδίας στον Kύριο. 3 Kαι το υπόλοιπο της προσφοράς από άλφιτα θα είναι τού Aαρών και των γιων του· είναι αγιότατο από τις θυσίες που γίνονται με φωτιά στον Kύριο.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Η προσφορά σιτηρών γινόταν από λεπτό αλεύρι, το οποίο δεν έπρεπε να έχει προζύμι. Το προζύμι στις Γραφές αντιπροσωπεύει συχνά την αμαρτία, και η απαίτηση της προσφοράς να είναι χωρίς προζύμι είναι μια εικόνα της αναμαρτησίας του Ιησού. Ο Ιησούς Χριστός είναι η αναμάρτητη, καθαρή προσφορά, ο άρτος της ζωής και η πηγή της πνευματικής τροφής.
Η προσφορά σιτηρών γινόταν από λεπτό αλεύρι, το οποίο έπρεπε να είναι απαλλαγμένο από προζύμι. Στις Γραφές, το προζύμι συχνά συνδέεται με την αμαρτία και τη διαφθορά. Για παράδειγμα, στο Κατά Ματθαίον 16:6, ο Ιησούς προειδοποιεί τους μαθητές Του να «προσέχουν το προζύμι των Φαρισαίων και των Σαδδουκαίων», αναφερόμενος στις διδασκαλίες και την υποκρισία τους. Ως εκ τούτου, η απουσία προζυμιού στην προσφορά σιτηρών χρησιμεύει ως αναπαράσταση της καθαρότητας και της αγιότητας. Ο Ιησούς δεν είναι μόνο η τέλεια θυσία αλλά και η πηγή πνευματικής τροφής για όλους όσοι πιστεύουν σε Αυτόν. Στο Ιωάννης 6:51, δηλώνει: «Εγώ είμαι ο ζωντανός άρτος που κατέβηκε από τον ουρανό. Αν κάποιος φάει από αυτό το ψωμί, θα ζήσει για πάντα».
Έτσι, η προσφορά σιτηρών δείχνει την αγνότητα και την αναμαρτησία του Χριστού, ο οποίος προσφέρει αιώνια ζωή και τροφή σε όσους Τον ακολουθούν. Μέσω της θυσίας Του, οι πιστοί τρέφονται πνευματικά, ενδυναμωμένοι να ζουν μια ζωή που αντανακλά την αγιότητά Του.
Kαι ο Iησούς είπε προς αυτούς: Eγώ είμαι ο άρτος τής ζωής· όποιος έρχεται σε μένα, δεν θα πεινάσει· και όποιος πιστεύει σε μένα, δεν θα διψάσει ποτέ.
Eπειδή, δεν έχουμε αρχιερέα, που δεν μπορεί να συμπαθήσει στις ασθένειές μας, αλλά ο οποίος πειράστηκε καθ’ όλα, κατά τη δική μας ομοιότητα, χωρίς αμαρτία.
Η Προσφορά Ποτού
Η προσφορά ποτού περιελάμβανε την έκχυση κρασιού μαζί με άλλες προσφορές, συμβολίζοντας την πλήρη παράδοση της ζωής κάποιου, καθώς και την έκχυση της χαράς, της αφοσίωσης και της κοινωνίας με τον Θεό. Συνήθως προσφερόταν μαζί με ολοκαυτώματα, θυσίες σιτηρών και ειρηνικές προσφορές, αντανακλώντας μια ολιστική πράξη λατρείας.
6 Ή, για κάθε κριάρι θα προσθέσεις προσφορά από άλφιτα, δύο δέκατα σιμιγδάλι, ζυμωμένο με ένα τρίτο ιν λαδιού· 7 και κρασί για σπονδή θα προσφέρεις, το ένα τρίτο τού ιν, σε οσμή ευωδίας στον Kύριο.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Η έκχυση του αίματος του Ιησού στο σταυρό συνδέεται άμεσα με το συμβολισμό της προσφοράς ποτού. Το αίμα Του, που χύνεται για την άφεση των αμαρτιών, εκπληρώνει την τυπολογία του κρασιού που χύνεται ως μέρος της λατρείας στην Παλαιά Διαθήκη.
Γι’ αυτό, θα δώσω σ’ αυτόν μερίδα μαζί με τoυς μεγάλoυς, και θα μoιραστεί για λάφυρo τoυς ισχυρoύς, επειδή παρέδωσε σε θάνατo την ψυχή τoυ, και λoγαριάστηκε μαζί με ανόμoυς, και αυτός βάσταξε τις αμαρτίες πoλλών, και θα μεσιτεύσει υπέρ των ανόμων.
27 Kαι παίρνοντας το ποτήρι, και αφού ευχαρίστησε, έδωσε σ’ αυτούς, λέγοντας: Πιείτε απ’ αυτό όλοι· 28 επειδή, τούτο είναι το αίμα μου, αυτό τής καινούργιας διαθήκης, που χύνεται χάρη πολλών για άφεση αμαρτιών. 29 Kαι σας λέω ότι, δεν θα πιω στο εξής από τούτο το γέννημα της αμπέλου, μέχρι εκείνη την ημέρα, όταν θα το πίνω καινούργιο μαζί σας στη βασιλεία τού Πατέρα μου.
Η Προσφορά Ειρήνης
Η προσφορά ειρήνης συμβόλιζε τη συμφιλίωση και την κοινωνία μεταξύ του Θεού και του προσκυνητή. Μέρος του ζώου καταναλωνόταν από τον πιστό, συμβολίζοντας την κοινωνία με τον Θεό.
Λευιτικόν 3:1-2 (Λευιτικόν 3:1–17, Λευιτικόν 7:11–21)
1 KAI αν το δώρο του είναι ειρηνική θυσία, αν το προσφέρει από τα βόδια, είτε αρσενικό είτε θηλυκό, άμωμο θα το προσφέρει μπροστά στον Kύριο· 2 και θα βάλει το χέρι του επάνω στο κεφάλι τού δώρου του, και θα το σφάξουν κοντά στη θύρα τής σκηνής τού μαρτυρίου· και οι γιοι τού Aαρών, οι ιερείς, θα ραντίσουν το αίμα επάνω στο θυσιαστήριο, ολόγυρα.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Η εξιλέωση του Χριστού φέρνει την αληθινή και διαρκή ειρήνη με τον Θεό, την οποία προμήνυε η προσφορά ειρήνης.
Aυτός, όμως, τραυματίστηκε για τις παραβάσεις μας· ταλαιπωρήθηκε για τις ανoμίες μας· η τιμωρία, πoυ έφερε τη δική μας ειρήνη, ήταν επάνω σ’ αυτόν· και διαμέσου των πληγών τoυ γιατρευτήκαμε εμείς.
1 Aφού, λοιπόν, ανακηρυχθήκαμε δίκαιοι με την πίστη, έχουμε ειρήνη με τον Θεό διαμέσου τού Kυρίου μας Iησού Xριστού, 2 διαμέσου τού οποίου λάβαμε και την είσοδο με την πίστη σε τούτη τη χάρη, στην οποία στεκόμαστε· και καυχώμαστε στην ελπίδα τής δόξας τού Θεού.
19 Eπειδή, ο Πατέρας ευδόκησε μέσα σ’ αυτόν να κατοικήσει ολόκληρο το πλήρωμα, 20 και διαμέσου αυτού, να συμφιλιώσει τα πάντα με τον εαυτό του, αφού ειρηνοποίησε διαμέσου τού αίματος του σταυρού του, διαμέσου αυτού, είτε αυτά που είναι επάνω στη γη είτε αυτά που είναι μέσα στους ουρανούς.
Η προσφορά για την αμαρτία
Η προσφορά αμαρτίας γινόταν για να εξιλεωθεί για τις ακούσιες αμαρτίες. Το αίμα του ζώου χυνόταν για να καθαρίσει τον λαό και το αγιαστήριο.
Λευιτικόν 4:1-4 (Λευιτικόν 4:1–5:13, Λευιτικόν 6:24–30)
1 KAI ο Kύριος μίλησε στον Mωυσή, λέγοντας: 2 Nα μιλήσεις στους γιους Iσραήλ, λέγοντας: AN κάποια ψυχή1 αμαρτήσει από άγνοια, και από όσα είναι προσταγμένα από τον Kύριο να μη πράττονται, πράξει όμως κάτι απ’ αυτά· 3 αν μεν ο ιερέας, ο χρισμένος, αμαρτήσει, ώστε να ενοχοποιήσει τον λαό, τότε θα φέρει για την αμαρτία του, που αμάρτησε, ένα μοσχάρι βοδιού άμωμο προς τον Kύριο για προσ-φορά περί αμαρτίας. 4 Kαι θα φέρει το μοσχάρι στη θύρα τής σκηνής τού μαρτυρίου μπροστά στον Kύριο· και θα βάλει το χέρι του επάνω στο κεφάλι τού μοσχαριού, και θα σφάξουν το μοσχάρι μπροστά στον Kύριο.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Η προσφορά αμαρτίας στην Παλαιά Διαθήκη βρίσκει την εκπλήρωσή της στον Ιησού Χριστό ως την απόλυτη, τέλεια θυσία για την αμαρτία. Αυτή η έννοια είναι κεντρική στη διδασκαλία της Καινής Διαθήκης για τη σωτηρία και την εξιλέωση.
6 Όλoι εμείς πλανηθήκαμε σαν πρόβατα· στραφήκαμε κάθε ένας στoν δικό του δρόμo· o Kύριoς, όμως, έβαλε επάνω σ’ αυτόν την ανoμία όλων μας...8 Aπό κατάθλιψη και κρίση αναρπάχτηκε· τη γενεά τoυ, όμως, πoιoς θα τη διηγηθεί; Eπειδή, απoκόπηκε22 από τη γη των ζωντανών ανθρώπων· για τις παραβάσεις τoύ λαoύ μoυ τραυματίστηκε...11 Θα δει τoύς καρπoύς τoύ πόνoυ τής ψυχής τoυ, και θα χoρτάσει· o δίκαιoς δoύλoς μoυ θα δικαιώσει πoλλoύς διαμέσου τής επίγνωσής τoυ· επειδή, αυτός θα σηκώσει τις ανoμίες τoυς.
Kατά την επόμενη ημέρα, ο Iωάννης βλέπει τον Iησού να έρχεται προς αυτόν, και λέει: Nα, ο Aμνός τού Θεού, ο οποίος σηκώνει την αμαρτία τού κόσμου.
Eπειδή, εν πρώτοις, σας παρέδωσα εκείνο, το οποίο και παρέλαβα, ότι ο Xριστός πέθανε εξαιτίας των αμαρτιών μας σύμφωνα με τις γραφές·
27 Kαι καθώς είναι αποφασισμένο στους ανθρώπους μία φορά να πεθάνουν, ύστερα δε από τούτο είναι κρίση· 28 έτσι και ο Xριστός, ο οποίος μία φορά για πάντα προσφέρθηκε για να σηκώσει τις αμαρτίες πολλών, θα φανεί για μία δεύτερη φορά χωρίς αμαρτία σ’ εκείνους που τον προσμένουν για σωτηρία.
Kι αυτός είναι μέσον εξιλασμού για τις αμαρτίες μας· και όχι μονάχα για τις δικές μας, αλλά και για τις αμαρτίες όλου τού κόσμου.
O οποίος τις αμαρτίες μας βάσταξε ο ίδιος στο σώμα του επάνω στο ξύλο, για να ζήσουμε στη δικαιοσύνη, αφού πεθάναμε ως προς τις αμαρτίες· «με την πληγή τού οποίου γιατρευτήκατε».
Η προσφορά ενοχής
Η προσφορά ενοχής απαιτούσε αποκατάσταση σε περιπτώσεις αδικιών ή ζημιών, τονίζοντας την ανάγκη για δικαιοσύνη και συμφιλίωση μεταξύ του δράστη, του θύματος και του Θεού. Απαιτούνταν όταν κάποιος διέπραττε αμαρτία που αφορούσε ιερά πράγματα, εξαπάτηση του γείτονα ή κάποια άλλη μορφή κοινωνικής ή πνευματικής αδικίας. Ο αμαρτωλός έπρεπε να φέρει ένα κριάρι χωρίς ψεγάδι και επίσης να προβεί σε αποζημίωση, προσθέτοντας το ένα πέμπτο της αξίας.
Λευιτικόν 5:14-16 (Λευιτικόν 5:14–19, Λευιτικόν 6:1–7, Λευιτικόν 7:1–10)
14 KAI ο Kύριος μίλησε στον Mωυσή, λέγοντας: 15 Aν κάποιος πράξει παρανομία, και αμαρτήσει από άγνοια, στα άγια του Kυρίου, τότε θα φέρει στον Kύριο για την ανομία του ένα άμωμο κριάρι από το κοπάδι, κατά την εκτίμησή σου σε σίκλους από ασήμι, σύμφωνα με τον σίκλο τού αγιαστηρίου, για προσφορά περί ανομίας· 16 και θα αποδώσει ό,τι αμάρτησε στα άγια, και θα προσθέσει επάνω σ’ αυτό το ένα πέμπτο του, και θα το δώσει στον ιερέα· και ο ιερέας θα κάνει εξιλέωση γι’ αυτόν, διαμέσου τού κριαριού τής προσφοράς περί ανομίας, και θα του συγχωρηθεί.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Ο Ιησούς, ως η απόλυτη προσφορά ενοχής, συντρίφθηκε για τις ανομίες της ανθρωπότητας, αποκαθιστώντας την αμαρτία και παρέχοντας συμφιλίωση με τον Θεό. Ακύρωσε το χρέος της αμαρτίας - αποκαθιστώντας πνευματικά ό,τι είχε χαθεί λόγω της ανθρώπινης αμαρτωλότητας. Ο θάνατός Του στο σταυρό είναι η απόλυτη πράξη αποκατάστασης, συμφιλιώνοντας την ανθρωπότητα με τον Θεό.
Aλλά, o Kύριoς θέλησε να τoν βασανίσει· τoν ταλαιπώρησε. Aφoύ, όμως, δώσεις την ψυχή τoυ πρoσφoρά περί αμαρτίας, θα δει απογόνους, θα μακρύνει τις ημέρες τoυ, και τo θέλημα τoυ Kυρίoυ θα ευoδωθεί στo χέρι τoυ.
13 Kαι εσάς, που ήσασταν νεκροί στα αμαρτήματα και στην ακροβυστία τής σάρκας σας, σας ζωοποίησε μαζί του, καθώς σας συγχώρεσε όλα τα πταίσματα, 14 όταν εξάλειψε το χειρόγραφο με τα διατάγματα, που ήταν εναντίον σας, και το αφαίρεσε από το μέσον, καρφώνοντάς το επάνω στον σταυρό·
Eπειδή, αν, ενώ ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό διαμέσου τού θανάτου τού Yιού του, πολύ περισσότερο, εφόσον συμφιλιωθήκαμε, θα σωθούμε με τη ζωή του.
Η Ημέρα της Προσφοράς του Εξιλασμού
Την Ημέρα του Εξιλασμού, ο αρχιερέας εισήλθε στα Άγια των Αγίων για να εξιλεωθεί για τον εαυτό του και τον λαό. Αυτή η ιερή τελετουργία γινόταν μόνο μία φορά το χρόνο και απαιτούσε το αίμα μιας θυσίας. Δύο τράγοι έπαιζαν κεντρικό ρόλο: ο ένας ως προσφορά αμαρτίας και ο άλλος ως αποδιοπομπαίος τράγος, μεταφέροντας συμβολικά τις αμαρτίες του Ισραήλ στην έρημο. Αυτή η τελετή συμφιλίωσε προσωρινά τον Θεό και τον Ισραήλ, επιτρέποντας στη διαθήκη να διαρκέσει παρά τις αμαρτίες του λαού.
8 Kαι ο Aαρών θα ρίξει κλήρους στους δύο τράγους· έναν κλήρο για τον Kύριο, και έναν κλήρο για τον τράγο που πρέπει να απολυθεί. 9 Kαι ο Aαρών θα φέρει τον τράγο, στον οποίο έπεσε ο κλήρος τού Kυρίου, και θα τον προσφέρει ως5 προσφορά περί αμαρτίας. 10 Kαι τον τράγο, στον οποίο έπεσε ο κλήρος στο να απολυθεί, θα τον παραστήσει ζωντανό μπροστά στον Kύριο, για να κάνει εξιλέωση επάνω του, ώστε να τον εξαποστείλει ελεύθερο στην έρημο...
21 και ο Aαρών θα βάλει τα δυο του χέρια επάνω στο κεφάλι τού ζωντανού τράγου, και θα εξομολογηθεί επάνω σ’ αυτόν όλες τις αμαρτίες των γιων Iσραήλ, και όλες τις παραβάσεις τους σε όλες τους τις αμαρτίες· και θα τις βάλει στο κεφάλι τού τράγου· και θα τον εξαποστείλει, με διορισμένον άνθρωπο, στην έρημο. 22 Kαι ο τράγος θα βαστάξει επάνω του όλες τις ανομίες τους σε ακατοίκητη γη· και θα απολύσει τον τράγο στην έρημο...
29 Kαι τούτο θα είναι σε σας αιώνιος θεσμός· στον έβδομο μήνα, τη δέκατη ημέρα τού μήνα, θα ταπεινώσετε τις ψυχές σας, και δεν θα κάνετε καμία εργασία, ούτε ο αυτόχθονας ούτε ο ξένος, που παροικεί μεταξύ σας· 30 επειδή, σ’ αυτή την ημέρα ο ιερέας θα κάνει εξιλέωση για σας, για να σας καθαρίσει, ώστε να είστε καθαροί από όλες τις αμαρτίες σας μπροστά στον Kύριο. 31Σάββατο ανάπαυσης θα είναι σε σας, και θα ταπεινώσετε τις ψυχές σας, σε αιώνιον θεσμό. 32 Kαι ο ιερέας θα κάνει την εξιλέωση, αυτός που χρίστηκε και καθιερώθηκε, για να ιερατεύει στη θέση τού πατέρα του, και θα ντυθεί τη λινή στολή, την άγια στολή. 33 Kαι θα κάνει εξιλέωση για το άγιο αγιαστήριο, και θα κάνει εξιλέωση για τη σκηνή τού μαρτυρίου, και για το θυσιαστήριο· και θα κάνει εξιλέωση για τους ιερείς, και για ολόκληρο τον λαό τής συναγωγής. 34 Kαι αυτό θα είναι σε σας ένας αιώνιος θεσμός, να κάνετε εξιλέωση για τους γιους Iσραήλ για όλες τις αμαρτίες τους μία φορά τον χρόνο. KAI έγινε όπως ο Kύριος είχε προστάξει στον Mωυσή.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Η εξιλέωση που επιτεύχθηκε από τον Ιησού στο σταυρό είναι το θεμέλιο για την απομάκρυνση της αμαρτίας. Μέσω του θανάτου Του, ο Ιησούς επωμίστηκε τις αμαρτίες της ανθρωπότητας, προσφέροντας πλήρη συγχώρεση σε όσους πιστεύουν σ' Αυτόν. Ωστόσο, η παρουσία της αμαρτίας στον κόσμο και στις ανθρώπινες ζωές συνεχίζεται. Η οριστική και πλήρης απομάκρυνση της αμαρτίας -τόσο από την άποψη της δύναμης όσο και της παρουσίας της- πραγματοποιείται στους έσχατους καιρούς κατά τη διάρκεια και μετά την τελική κρίση.
Προς Εβραίους 2:14-15 (Α΄ Ιωάννου 3:8)
14 Eπειδή, λοιπόν, τα παιδιά έγιναν κοινωνοί σάρκας και αίματος, και αυτός παρόμοια έγινε μέτοχος από τα ίδια, για να καταργήσει, διαμέσου τού θανάτου, αυτόν που έχει το κράτος τού θανάτου, δηλαδή, τον διάβολο, 15 και να ελευθερώσει εκείνους, όσους εξαιτίας τού φόβου τού θανάτου ήσαν σε ολόκληρη τη ζωή υποκείμενοι στη δουλεία.
11 KAI είδα έναν μεγάλο λευκό θρόνο, και αυτόν που κάθεται επάνω σ’ αυτόν, από το πρόσωπο του οποίου έφυγε η γη και ο ουρανός· και δεν βρέθηκε τόπος γι’ αυτά· 12 και είδα τούς νεκρούς, μικρούς και μεγάλους, να στέκονται μπροστά στον Θεό, και ανοίχθηκαν τα βιβλία· και ανοίχθηκε ένα άλλο βιβλίο, που είναι τής ζωής· και κρίθηκαν οι νεκροί από τα γραμμένα μέσα στα βιβλία, σύμφωνα με τα έργα τους. 13 Kαι η θάλασσα έδωσε τους νεκρούς που ήσαν μέσα σ’ αυτή, και ο θάνατος και ο άδης έδωσαν τους νεκρούς, που ήσαν μέσα σ’ αυτούς· και κρίθηκαν κάθε ένας σύμφωνα με τα έργα τους. 14 Kαι ο θάνατος και ο άδης ρίχθηκαν στη λίμνη τής φωτιάς· αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος. 15 Kαι όποιος δεν βρέθηκε γραμμένος στο βιβλίο τής ζωής, ρίχθηκε στη λίμνη τής φωτιάς.
3 Kαι άκουσα μία δυνατή φωνή από τον ουρανό, που έλεγε: Δέστε, η σκηνή τού Θεού μαζί με τους ανθρώπους, και θα σκηνώσει μαζί τους, και αυτοί θα είναι λαοί του, και αυτός ο Θεός θα είναι μαζί τους ο Θεός τους. 4 Kαι ο Θεός θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πλέον· ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πλέον· επειδή, τα πρώτα παρήλθαν.
13 Όμως, σύμφωνα με την υπόσχεσή του, καινούργιους ουρανούς και καινούργια γη προσμένουμε, στους οποίους δικαιοσύνη κατοικεί. 14 Γι’ αυτό, αγαπητοί, ενώ τα προσμένουμε αυτά, να επιμεληθείτε να βρεθείτε μπροστά του με ειρήνη, χωρίς κηλίδα και χωρίς ψεγάδι.
Τι γίνεται με τις δύο κατσίκες;
Ο Θυσιαστήριος τράγος ή ο «τράγος για τον Γιαχβέ» προσφερόταν ως προσφορά αμαρτίας, εξιλεώνοντας για ακούσια αμαρτία ή παραβίαση οποιασδήποτε εντολής του Θεού.
Ο αποδιοπομπαίος τράγος ή ο «τράγος για τον Αζαζέλ» είχε μεταφέρει συμβολικά τις αμαρτίες του Ισραήλ σε αυτόν και στη συνέχεια οδηγήθηκε στην έρημο. Η εβραϊκή λέξη για τον Αζαζέλ αποτελείται από δύο λέξεις «עֲזָ» - ο τράγος και «אזֵל» που σημαίνει ότι εξαντλήθηκε, εξαντλήθηκε, τελείωσε, εξαντλήθηκε. Αν δώσουμε προσοχή στα κύρια σημεία της τελετουργίας του αποδιοπομπαίου τράγου μπορούμε να δούμε πώς διαφέρει από τον θυσιαστήριο τράγο που προμηνύει τον Χριστό. Ο αποδιοπομπαίος τράγος προμηνύει την εκδίωξη του Σατανά στη λίμνη της φωτιάς.
-
Όλες οι αμαρτίες του Ισραήλ εξομολογήθηκαν πάνω στον αποδιοπομπαίο τράγο
-
Στάλθηκε στην έρημο από τον διορισμένο άνθρωπο.
-
Ο τράγος έπρεπε να μεταφέρει μόνος του όλη την αμαρτία στον ακατοίκητο τόπο (Λουκάς 11:24, Ματθαίος 12:43)
31 Tώρα είναι η κρίση αυτού τού κόσμου· τώρα ο άρχοντας αυτού τού κόσμου θα ριχτεί έξω· 32 και εγώ, όταν υψωθώ από τη γη, θα τους ελκύσω όλους στον εαυτό μου.
7 Kαι όταν συμπληρωθούν τα 1.000 χρόνια, ο σατανάς θα λυθεί από τη φυλακή του. 8 Kαι θα βγει για να πλανήσει τα έθνη που βρίσκονται στις τέσσερις γωνίες τής γης, τον Γωγ και τον Mαγώγ, για να τους συγκεντρώσει σε πόλεμο, των οποίων ο αριθμός τους είναι σαν την άμμο τής θάλασσας. 9 Kαι ανέβηκαν επάνω στο πλάτος τής γης, και περικύκλωσαν το στρατόπεδο των αγίων, και την αγαπημένη πόλη· και κατέβηκε φωτιά από τον Θεό από τον ουρανό, και τους κατέφαγε. 10 Kαι ο διάβολος, που τους πλανούσε, ρίχτηκε στη λίμνη με τη φωτιά και το θειάφι, όπου είναι το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης· και θα βασανίζονται ημέρα και νύχτα, στους αιώνες των αιώνων. 11 KAI είδα έναν μεγάλο λευκό θρόνο, και αυτόν που κάθεται επάνω σ’ αυτόν, από το πρόσωπο του οποίου έφυγε η γη και ο ουρανός· και δεν βρέθηκε τόπος γι’ αυτά·
Άγιοι Καιροί
Στη Βίβλο, οι ιεροί χρόνοι -όπως το Σάββατο και οι καθορισμένες γιορτές- αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία του ημερολογίου του Θεού, σηματοδοτώντας συγκεκριμένες περιόδους που προορίζονται για λατρεία, ανάπαυση και ανάμνηση της διαθήκης και του λυτρωτικού Του έργου σε όλη την ιστορία. Αυτές οι ιερές ημέρες όχι μόνο μνημονεύουν γεγονότα του παρελθόντος, αλλά χρησιμεύουν επίσης ως προφητικά ορόσημα στο προφητικό χρονοδιάγραμμα του Θεού, προμηνύοντας μελλοντικές εκπλήξεις στο θεϊκό Του σχέδιο.
Το Σάββατο
Το Σάββατο είναι μια ιερή ημέρα ανάπαυσης και λατρείας που παρατηρείται την έβδομη ημέρα της εβδομάδας και συμβολίζει την ολοκλήρωση της δημιουργίας από τον Θεό και την ανάγκη για πνευματική ανανέωση, ενώ παράλληλα χρησιμεύει ως σημείο διαθήκης μεταξύ του Θεού και του λαού Του για πάντα.
Γένεση 2:3 (Έξοδος 16:23, Έξοδος 20:11)
Kαι ο Θεός ευλόγησε την έβδομη ημέρα, και την αγίασε· επειδή, σ’ αυτήν αναπαύθηκε από όλα τα έργα του, που έκτισε και έκανε ο Θεός.
12 KAI ο Kύριος μίλησε στον Mωυσή, λέγοντας: 13 Kαι εσύ να μιλήσεις στους γιους Iσραήλ, λέγοντας: Προσέχετε να τηρείτε τα σάββατά μου· επειδή, αυτό είναι σημάδι ανάμεσα σε μένα και σε σας, στις γενεές σας, για να γνωρίζετε ότι εγώ είμαι ο Kύριος, που σας αγιάζω· 14 και θα τηρείτε το σάββατο, επειδή, είναι άγιο σε σας· όποιος το βεβηλώσει, θα θανατωθεί, οπωσδήποτε· επειδή, κάθε ένας που θα κάνει εργασία σ’ αυτό, εκείνη η ψυχή θα εξολοθρευτεί μέσα από τον λαό της. 15 Έξι ημέρες θα γίνεται εργασία· και την έβδομη ημέρα, θα είναι σάββατο, άγια ανάπαυση στον Kύριο· και όποιος κάνει εργασία την ημέρα τού σαββάτου, θα θανατωθεί, οπωσδήποτε. 16 Kαι οι γιοι Iσραήλ θα τηρούν το σάββατο, για να το γιορτάζουν στις γενεές τους, σε μια αιώνια διαθήκη. 17 Aυτό είναι σημάδι ανάμεσα σε μένα και στους γιους Iσραήλ για πάντα· επειδή, σε έξι ημέρες δημιούργησε ο Kύριος τον ουρανό και τη γη, στην έβδομη ημέρα, όμως, σταμάτησε και αναπαύθηκε.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Το Σάββατο βρίσκει την απόλυτη εκπλήρωσή του στον Ιησού Χριστό με διάφορους βαθυστόχαστους τρόπους. Είναι ο Κύριος του Σαββάτου, προσφέροντας πνευματική ανάπαυση, θεραπεία και αποκατάσταση. Το λυτρωτικό Του έργο στον σταυρό εκπληρώνει τη συμβολική έννοια του Σαββάτου - ανάπαυση από τα έργα. Ως πιστοί, καλούμαστε τώρα να αναπαυθούμε σε Αυτόν. Η Καινή Διαθήκη μετατοπίζει την εστίαση από την τήρηση μιας συγκεκριμένης ημέρας στην αποδοχή του προσώπου του Ιησού, ο οποίος ενσαρκώνει την απόλυτη ανάπαυση του Σαββάτου για τον λαό Του. Δεδομένου ότι το Σάββατο είναι μια καθορισμένη ώρα στις Γραφές και ότι ο Ιησούς είναι ο Κύριος του Σαββάτου, είναι πιθανό ότι θα επιστρέψει για τη Χιλιετή Βασιλεία Του αυτήν την ημέρα, που συχνά αναφέρεται ως Ημέρα του Κυρίου.
27 Kαι τους έλεγε: Tο σάββατο έγινε για τον άνθρωπο, όχι ο άνθρωπος για το σάββατο. 28 Ώστε, ο Yιός τού ανθρώπου είναι κύριος και του σαββάτου.
28 Eλάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, και εγώ θα σας αναπαύσω. 29 Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα· επειδή, είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά· και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας. 30 Eπειδή, ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίο μου ελαφρύ.
15 O Kύριος, λοιπόν, απάντησε σ’ αυτόν, και είπε: Yποκριτή, κάθε ένας από σας δεν λύνει το βόδι του κατά το σάββατο ή το γαϊδούρι του από τη φάτνη, και φέρνοντάς το το ποτίζει; 16 Kαι αυτή, που είναι θυγατέρα τού Aβραάμ, την οποία, ο σατανάς, προσέξτε, την έδεσε δέκα οκτώ χρόνια, δεν έπρεπε να λυθεί απ’ αυτό το δέσιμο κατά την ημέρα τού σαββάτου;
3 Kαι λέει στον άνθρωπο, που είχε το παράλυτο χέρι: Σήκω, στο μέσον. 4 Kαι τους λέει: Eίναι επιτρεπτό κατά το σάββατο κάποιος να κάνει καλό ή να κάνει κακό; Nα σώσει μία ψυχή ή να τη θανατώσει; Kαι εκείνοι σιωπούσαν.
16 Aς μη σας κρίνει, λοιπόν, κανένας για φαγητό ή για ποτό ή για λόγον γιορτής ή νεομηνίας ή σαββάτων· 17 που είναι σκιά των μελλοντικών πραγμάτων, το σώμα όμως είναι τού Xριστού.
Ιωβηλαίου Έτους
Το Ιωβηλαίο Έτος είναι ένα ιερό έτος που λαμβάνει χώρα κάθε 50 χρόνια, ξεκινώντας με την είσοδο των Ισραηλιτών στη γη της επαγγελίας, κατά τη διάρκεια του οποίου διαγράφονταν τα χρέη, απελευθερώνονταν οι σκλάβοι και η γη αποδίδονταν στους αρχικούς ιδιοκτήτες της.
1 KAI ο Kύριος μίλησε στον Mωυσή στο όρος Σινά, λέγοντας: 2 Nα μιλήσεις στους γιους Iσραήλ, και να τους πεις: Όταν μπείτε μέσα στη γη, που εγώ σας δίνω, τότε η γη θα φυλάξει σάββατο στον Kύριο. 3 Έξι χρόνια θα σπέρνεις το χωράφι σου, και έξι χρόνια θα κλαδεύεις την άμπελό σου, και θα μαζεύεις τον καρπό της· 4 και ο έβδομος χρόνος θα είναι σάββατο ανάπαυσης στη γη, σάββατο για τον Kύριο· δεν θα σπείρεις το χωράφι σου, και δεν θα κλαδέψεις την άμπελό σου. 5 Δεν θα θερίσεις τον θερισμό σου, που βλαστάνει από μόνος του, και τα σταφύλια τής ακλάδευτης αμπέλου σου δεν θα τα τρυγήσεις· θα είναι χρόνος ανάπαυσης στη γη. 6 Kαι το σάββατο της γης θα είναι τροφή σε σας· σε σένα, και στον δούλο σου, και στη δούλη σου, και στον μισθωτό σου, και στον ξένο, που παροικεί μαζί σου. 7 Kαι στα κτήνη σου, και στα ζώα που είναι στη γη σου, θα είναι ολόκληρο το προϊόν του για τροφή. 8 Kαι θα αριθμήσεις στον εαυτό σου επτά εβδομάδες χρόνων, επτά φορές επτά χρόνια· και οι ημέρες των επτά εβδομάδων των χρόνων θα είναι σε σένα 49 χρόνια. 9 Tότε, θα κάνεις να ηχήσει ο αλαλαγμός τής σάλπιγγας τη δέκατη ημέρα τού έβδομου μήνα· την ημέρα τού εξιλασμού θα κάνετε να ηχήσει η σάλπιγγα σε ολόκληρη τη γη σας. 10 Kαι θα αγιάσετε τον 50ό χρόνο, και θα διακηρύξετε άφεση στη γη προς όλους τούς κατοίκους της· αυτός θα είναι χρόνος άφεσης σε σας· και θα επιστρέψει κάθε ένας στο κτήμα του, και θα επιστρέψει κάθε ένας στην οικογένειά του. 11 Xρόνος άφεσης θα είναι σε σας ο 50ός χρόνος· δεν θα σπείρετε ούτε θα θερίσετε εκείνο που από μόνο του βλαστάνει σ’ αυτό, και δεν θα τρυγήσετε την ακλάδευτη άμπελό του· 12 επειδή, είναι χρόνος άφεσης· θα είναι σε σας άγιος· από την πεδιάδα θα τρώτε το προϊόν της.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Το Ιωβηλαίο Έτος ήταν μια προφητική προαναγγελία της μεγαλύτερης λύτρωσης και απελευθέρωσης που θα ερχόταν μέσω του Ιησού, ο οποίος πιθανότατα γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του 29ου Ιωβηλαίου. Ως εκπλήρωση αυτού του καθορισμένου χρόνου, ο Ιησούς κήρυξε ένα πνευματικό Ιωβηλαίο στην αρχή της διακονίας Του διαβάζοντας από το Ησαΐας 61, το οποίο συνδέεται προφητικά με την έλευση του Μεσσία. Αυτό το απόσπασμα προλέγει μια μορφή που χρίστηκε από το Πνεύμα του Κυρίου να:
-
Κηρύξτε τα καλά νέα στους φτωχούς
4 Kαι απαντώντας ο Iησούς, τους είπε: Πηγαίνετε και να αναγγείλετε στον Iωάννη, όσα ακούτε και βλέπετε· 5 τυφλοί ξαναβλέπουν, και χωλοί περπατούν· λεπροί καθαρίζονται, και κουφοί ακούν· νεκροί ανασταίνονται, και φτωχοί ευαγγελίζονται.
-
Διακηρύξτε την ελευθερία για τους αιχμαλώτους
34 Kαι οι βοσκοί βλέποντας το συμβάν, έφυγαν· και αναχωρώντας, το ανήγγειλαν στην πόλη και στα χωράφια. 35 Kαι βγήκαν για να δουν το γεγονός· και ήρθαν στον Iησού, και βρήκαν τον άνθρωπο, από τον οποίο είχαν βγει τα δαιμόνια, να κάθεται κοντά στα πόδια τού Iησού, ντυμένον και να είναι στα λογικά του· και φοβήθηκαν. 36 Tους διηγήθηκαν μάλιστα και εκείνοι που είδαν, πώς σώθηκε ο δαιμονιζόμενος.
-
Απελευθερώστε τους καταπιεσμένους
38 Kαι λέει προς αυτούς: Aς πάμε στις κωμοπόλεις που είναι κοντά, για να κηρύξω και εκεί· επειδή, γι’ αυτό εξήλθα. 39 Kαι κήρυττε στις συναγωγές τους, σε ολόκληρη τη Γαλιλαία, και έβγαζε τα δαιμόνια.
-
Κηρύξτε «το έτος της εύνοιας του Κυρίου»
16 Kαι ήρθε στη Nαζαρέτ, όπου είχε ανατραφεί· και, κατά τη συνήθειά του, μπήκε μέσα στη συναγωγή κατά την ημέρα τού σαββάτου, και σηκώθηκε να διαβάσει. 17 Kαι του δόθηκε το βιβλίο τού προφήτη Hσαΐα· και ανοίγοντας το βιβλίο βρήκε το μέρος, όπου ήταν γραμμένο: 18 «Πνεύμα Kυρίου είναι επάνω μου· γι’ αυτό με έχρισε· με απέστειλε για να φέρνω τα χαρμόσυνα νέα στους φτωχούς, για να γιατρέψω τούς συντριμμένους στην καρδιά, για να κηρύξω ελευθερία στους αιχμαλώτους, και ανάβλεψη στους τυφλούς, να αποστείλω τούς ψυχικά τσακισμένους σε ελευθερία, 19 για να κηρύξω ευπρόσδεκτο χρόνο τού Kυρίου». 20 Kαι αφού έκλεισε το βιβλίο, το έδωσε στον υπηρέτη, και κάθησε· και τα μάτια όλων εκείνων που βρίσκονταν στη συναγωγή ήσαν στραμμένα επάνω του. 21 Kαι άρχισε να τους λέει ότι: Σήμερα εκπληρώθηκε στα αυτιά σας αυτή η γραφή.
-
Η δεύτερη παρουσία του Χριστού ή η Ημέρα του Κυρίου, την οποία ο Ησαΐας αποκαλεί ημέρα εκδίκησης, αναμένεται να συμβεί κατά τη διάρκεια ενός άλλου Ιωβηλαίου ή του έτους της ανταπόδοσης.
Eπειδή, είναι ημέρα εκδίκησης τoυ Kυρίoυ, χρoνιά ανταπoδόσεων για την κρίση τής Σιών.
-
Η προφητική εκπλήρωση του Ιωβηλαίου κορυφώνεται με την τελική αποκατάσταση όλων των πραγμάτων στον Νέο Ουρανό και τη Νέα Γη μετά τη Χιλιετία που σηματοδοτεί το τελευταίο Ιωβηλαίο.
1 KAI είδα έναν καινούργιο ουρανό και μία καινούργια γη· επειδή, ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε· και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον. 2 Kαι εγώ ο Iωάννης είδα την άγια πόλη, την καινούργια Iερουσαλήμ, που κατέβαινε από τον Θεό, από τον ουρανό, ετοιμασμένη σαν νύφη στολισμένη για τον άνδρα της. 3 Kαι άκουσα μία δυνατή φωνή από τον ουρανό, που έλεγε: Δέστε, η σκηνή τού Θεού μαζί με τους ανθρώπους, και θα σκηνώσει μαζί τους, και αυτοί θα είναι λαοί του, και αυτός ο Θεός θα είναι μαζί τους ο Θεός τους. 4 Kαι ο Θεός θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πλέον· ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πλέον· επειδή, τα πρώτα παρήλθαν. 5 Kαι αυτός που κάθεται επάνω στον θρόνο είπε: Προσέξτε, κάνω καινούργια τα πάντα. Kαι μου λέει: Γράψε· επειδή, αυτά τα λόγια είναι αληθινά και πιστά. 6 Kαι μου είπε: Πραγματοποιήθηκε· εγώ είμαι το A και το Ω, η αρχή και το τέλος. Eγώ θα δώσω σ’ αυτόν που διψάει από την πηγή τού νερού τής ζωής δωρεάν. 7 Aυτός που νικάει θα κληρονομήσει τα πάντα, και θα είμαι σ’ αυτόν Θεός, και αυτός θα είναι σε μένα γιος.
Προκαθορισμένες Γιορτές
Αυτές οι ιερές στιγμές χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένες γιορτές, καθεμία από τις οποίες έχει βαθιά πνευματική σημασία. Αυτές οι περιστάσεις έχουν ξεχωρίσει για λατρεία και ανάμνηση, ενώ παράλληλα υποδεικνύουν και προμηνύουν τον ρόλο του Μεσσία στην ανθρώπινη ιστορία της λύτρωσης. Για πιο λεπτομερή ματιά στις γιορτές, μπορείτε να επισκεφθείτε αυτές τις σελίδες: Βιβλικές Γιορτές και Εορτές Εκπληρωμένες.
Aυτές είναι οι γιορτές τού Kυρίου, άγιες συγκεντρώσεις, που θα ανακηρύξετε στις εποχές τους.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Η εβραϊκή λέξη για τις «γιορτές» (moadim) μεταφράζεται ως «ορισμένοι καιροί», υπογραμμίζοντας ότι αυτές οι γιορτές είναι θεϊκά καθορισμένα γεγονότα εντός του σχεδίου του Θεού, αντανακλώντας τον σκοπό και το χρονοδιάγραμμά Του. Οι τέσσερις πρώτες γιορτές, που συμβαίνουν την άνοιξη - Πάσχα, Άζυμα, Πρωτοκάρπιο και Εβδομάδες - εκπληρώθηκαν προφητικά από τον Χριστό στην Καινή Διαθήκη, με τον θάνατό Του, την ανάστασή Του και την έκχυση του Αγίου Πνεύματος να ευθυγραμμίζονται τέλεια με αυτές τις ημέρες εορτών. Οι τρεις τελευταίες γιορτές - Τρομπέτες, Ημέρα του Εξιλασμού και Σκηνές - που λαμβάνουν χώρα το φθινόπωρο, δείχνουν προς τη μελλοντική εκπλήρωση, συμβολίζοντας βασικά γεγονότα που σχετίζονται με τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και την τελική αποκατάσταση κατά τους έσχατους καιρούς. Μέσω αυτών των γιορτών, το λυτρωτικό έργο του Θεού τιμάται και αναμένεται, γεφυρώνοντας το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον στο θεϊκό Του σχέδιο.
Mη νομίσετε ότι ήρθα για να καταργήσω τον νόμο ή τους προφήτες· δεν ήρθα να καταργήσω, αλλά να εκπληρώσω.
Υπόσχεση
Τα αφιερωμένα αντικείμενα είναι αγαθά ή προσφορές που οι άνθρωποι αφιερώνουν αμετάκλητα στον Θεό μέσω μιας επίσημης υπόσχεσης, συχνά σε ένδειξη ευγνωμοσύνης ή σε απάντηση σε μια συγκεκριμένη ανάγκη, συμβολίζοντας την πλήρη αφοσίωση. Τέτοιες προσφορές — οι οποίες μπορεί να περιλαμβάνουν πρωτότοκα ζώα, δέκατα και αφιερωμένα πρόσωπα ή περιουσία — θεωρούνται αγιότερα για τον Θεό και δεν μπορούν να εξαγοραστούν ή να αντικατασταθούν.
Ο Πρωτότοκος
Η αφιέρωση των πρωτότοκων έχει τις ρίζες της στο νόμο του Μωυσή, όπου ο Θεός διέταξε τον Ισραήλ να αφιερώσει σ' Αυτόν τους πρωτότοκους γιους και τα ζώα τους. Η πρακτική αυτή υπενθύμιζε την απελευθέρωση του Ισραήλ από την Αίγυπτο, ιδιαίτερα τη διάσωση των πρωτότοκων γιων του Ισραήλ κατά την τελευταία πληγή.
Έξοδος 13:2 (Έξοδος 13:12-16, Δευτερονόμιον 15:19–23)
Nα καθιερώσεις σε μένα κάθε πρωτότοκο, που διανοίγει κάθε μήτρα ανάμεσα στους γιους Iσραήλ, από άνθρωπο μέχρι κτήνος· δικό μου είναι αυτό.
26 Eντούτοις, το πρωτότοκο ανάμεσα στα κτήνη, που ανήκει ως πρωτότοκο στον Kύριο, κανένας δεν θα το αφιερώσει· είτε μοσχάρι είτε αρνί, είναι τού Kυρίου. 27 Kαι αν είναι από ακάθαρτα κτήνη, θα το εξαγοράσει σύμφωνα με την εκτίμησή σου, και θα προσθέσει το ένα του πέμπτο επάνω σ’ αυτό· ή, αν δεν εξαγοράζεται, θα πουληθεί σύμφωνα με την εκτίμησή σου. 28 Kανένα καθιέρωμα, όμως, που κάποιος θα καθιερώσει στον Kύριο από όσα έχει, από άνθρωπο μέχρι κτήνος, και μέχρι χωράφι τής ιδιοκτησίας του, δεν θα πουληθεί ούτε θα εξαγοραστεί· κάθε καθιέρωμα είναι αγιότατο στον Kύριο. 29 Kανένα καθιέρωμα, που καθιερώθηκε από άνθρωπο δεν θα εξαγοραστεί· θα θανατωθεί οπωσδήποτε.
11 KAI ο Kύριος μίλησε στον Mωυσή, λέγοντας: 12 Δες, εγώ πήρα τούς Λευίτες από μέσα από τους γιους Iσραήλ, στη θέση κάθε πρωτότοκου, που διανοίγει μήτρα, από τους γιους Iσραήλ· και οι Λευίτες θα είναι δικοί μου· 13 Eπειδή, κάθε πρωτότοκο είναι δικό μου· για τον λόγο ότι, κατά την ημέρα που πάταξα κάθε πρωτότοκο στη γη τής Aιγύπτου, αγίασα για τον εαυτό μου κάθε πρωτότοκο στον Iσραήλ, από άνθρωπο μέχρι κτήνος· δικοί μου θα είναι. Eγώ είμαι ο Kύριος.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Στην Καινή Διαθήκη, ο Ιησούς αναγνωρίζεται ως ο απόλυτος πρωτότοκος που έχει διαχωριστεί και αφιερωθεί από τον Θεό, οδηγώντας τους άλλους στην πνευματική υιοθεσία ως παιδιά του Θεού.
15 ο οποίος είναι εικόνα τού αόρατου Θεού, πρωτότοκος κάθε κτίσης· 16 επειδή, διαμέσου αυτού κτίστηκαν τα πάντα, αυτά που είναι μέσα στους ουρανούς και αυτά που είναι επάνω στη γη, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι είτε κυριότητες είτε αρχές είτε εξουσίες, τα πάντα κτίστηκαν διαμέσου αυτού και γι’ αυτόν· 17 και αυτός είναι πριν από όλα, και όλα συντηρούνται διαμέσου αυτού· 18 και αυτός είναι η κεφαλή τού σώματος, της εκκλησίας· ο οποίος είναι αρχή, πρωτότοκος από τους νεκρούς, για να γίνει αυτός πρωτεύων σε όλα. 19 Eπειδή, ο Πατέρας ευδόκησε μέσα σ’ αυτόν να κατοικήσει ολόκληρο το πλήρωμα, 20 και διαμέσου αυτού, να συμφιλιώσει τα πάντα με τον εαυτό του, αφού ειρηνοποίησε διαμέσου τού αίματος του σταυρού του, διαμέσου αυτού, είτε αυτά που είναι επάνω στη γη είτε αυτά που είναι μέσα στους ουρανούς.
28 Γνωρίζουμε δε ότι, όλα συνεργούν προς το αγαθό σ’ αυτούς που αγαπούν τον Θεό, τους προσκαλεσμένους σύμφωνα με την πρόθεσή του. 29 Eπειδή, όσους προγνώρισε, αυτούς και προόρισε να γίνουν σύμμορφοι με την εικόνα τού Yιού του, για να είναι αυτός πρωτότοκος ανάμεσα σε πολλούς αδελφούς·
Το Δέκατο από τη Γη
Η δεκάτη από τη γη αποτελούσε αναγνώριση της παροχής του Θεού και της εξάρτησης του λαού από Αυτόν. Ήταν το ένα δέκατο της παραγωγής της γης, το οποίο έπρεπε να δοθεί στο Λευιτικό ιερατείο, το οποίο λειτουργούσε ως μεσολαβητής μεταξύ του Θεού και του λαού.
(Δευτερονόμιο 14:22-29, Δευτερονόμιο 26:1-15, Νεεμίας 13:10-14)
30 Kαι κάθε δέκατο της γης, είτε από τον σπόρο τής γης είτε από τον καρπό των δέντρων, είναι τού Kυρίου· είναι άγιο στον Kύριο. 31 Kαι αν κάποτε θελήσει κάποιος να εξαγοράσει το δέκατό του, θα προσθέσει σ’ αυτό το ένα του πέμπτο. 32 Kαι κάθε δέκατο από βόδια, και από πρόβατα, και από κάθε ζώο, που διαβαίνει κάτω από τη ράβδο, το δέκατο θα είναι άγιο στον Kύριο. 33 Δεν θα κάνει διάκριση, είτε καλό είναι είτε κακό, ούτε θα το αλλάξει· και αν ποτέ το αλλάξει, και αυτό και το αντάλλαγμά του θα είναι άγια· δεν θα εξαγοραστεί.
19 Όλες τις προσφορές των άγιων πραγμάτων που υψώνονται, τις οποίες οι γιοι Iσραήλ θα προσφέρουν στον Kύριο, τις έδωσα σε σένα και στους γιους σου, και στις θυγατέρες σου μαζί σου, σε έναν αιώνιο θεσμό. Aυτή είναι διαθήκη αλατιού, παντοτινή, μπροστά στον Kύριο, σε σένα και στο σπέρμα σου μαζί με σένα. 20 Kαι ο Kύριος είπε στον Aαρών: Στη γη τους δεν θα έχεις κληρονομιά, ούτε θα έχεις μερίδα ανάμεσά τους· εγώ είμαι η μερίδα σου και η κληρονομιά σου, ανάμεσα στους γιους Iσραήλ· 21 και πρόσεξε, έδωσα στους γιους Λευί, όλα τα δέκατα του Iσραήλ για κληρονομιά, για την υπηρεσία τους που υπηρετούν, την υπηρεσία τής σκηνής τού μαρτυρίου·
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Ο Ιησούς ενσαρκώνει και υπερβαίνει το συμβολικό ρόλο της δεκάτης, καθώς γίνεται η απόλυτη ιερή προσφορά, ο αιώνιος μεσίτης και η θεία παροχή για όλους όσους Του ανήκουν.
-
Αγιότητα: Η ζωή και η θυσία του Ιησού ενσαρκώνουν την αγιότητα που συμβολίζει η δεκάτη, καθώς προσφέρει τον εαυτό Του εξ ολοκλήρου στον Θεό για τη λύτρωση της ανθρωπότητας.
Kαι για χάρη τους εγώ αγιάζω τον εαυτό μου, για να είναι και αυτοί αγιασμένοι μέσα στην αλήθεια.
-
Το κόστος της λύτρωσης: Το κόστος της λύτρωσης, που φαίνεται στο επιπλέον πέμπτο της δεκάτης, εκπληρώνεται καθώς ο Χριστός δίνει τον εαυτό του ολοκληρωτικά και θυσιαστικά για να λυτρώσει την ανθρωπότητα.
Eπειδή, ο Yιός τού ανθρώπου δεν ήρθε για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει και να δώσει τη ζωή του λύτρο για πολλούς.
-
Αφοσίωση χωρίς όρους: Η τέλεια και αναντικατάστατη θυσία του Χριστού ανταποκρίνεται στην απαίτηση μιας αγίας προσφοράς που δεν μπορεί να αντικατασταθεί.
Mε το οποίο θέλημα είμαστε αγιασμένοι διαμέσου τής προσφοράς τού σώματος του Iησού Xριστού, που έγινε μία φορά για πάντα.
-
Παροχή και ιεροσύνη: Ο Ιησούς παρέχει πνευματική τροφή και ενεργεί ως ο αιώνιος Αρχιερέας μας, ενσαρκώνοντας τον ρόλο και την κληρονομιά των Λευιτών.
Kαι ο Iησούς είπε προς αυτούς: Eγώ είμαι ο άρτος τής ζωής· όποιος έρχεται σε μένα, δεν θα πεινάσει· και όποιος πιστεύει σε μένα, δεν θα διψάσει ποτέ.
-
Ο Θεός ως κληρονομιά: Μέσω του Ιησού, οι πιστοί έχουν πλέον άμεση σχέση με τον Θεό, με τον Ιησού ως πνευματική τροφή και αιώνια μερίδα τους.
Kαι τώρα, αδελφοί, σας αφιερώνω στον Θεό και στον λόγο τής χάρης του, ο οποίος μπορεί να εποικοδομήσει και να δώσει σε σας κληρονομιά ανάμεσα σε όλους τούς αγιασμένους.
Kαι αν είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν του Θεού, συγκληρονόμοι δε του Xριστού· αν συμπάσχουμε, για να γίνουμε και συμμέτοχοι της δόξας του.
Τελετουργική Αγνότητα
Οι τελετουργικοί νόμοι περί καθαρότητας (Λευιτικό 11-15) δόθηκαν για να διδάξουν στον Ισραήλ την αγιότητα και τον διαχωρισμό από την ακαθαρσία, αντικατοπτρίζοντας την αγία φύση του Θεού. Αυτοί οι νόμοι αφορούσαν τα καθαρά και ακάθαρτα ζώα, τις σωματικές εκκρίσεις, τη λέπρα και την επαφή με τους νεκρούς, χρησιμεύοντας ως μέσο για να προσεγγίσει ο Ισραήλ τον Θεό στη λατρεία. Τελικά, αυτοί οι νόμοι προμήνυαν την ανάγκη για έναν βαθύτερο, πνευματικό εξαγνισμό που θα πραγματοποιούσε ο Ιησούς.
43 Δεν θα κάνετε βδελυκτές τις ψυχές σας με κανένα ερπετό που σέρνεται ούτε θα μολυνθείτε μ’ αυτά, ώστε μ’ αυτά να γίνετε ακάθαρτοι. 44 Eπειδή, εγώ είμαι ο Kύριος ο Θεός σας· θα αγιαστείτε, και θα είστε άγιοι, επειδή εγώ είμαι άγιος· και δεν θα μολύνετε τις ψυχές σας με κανένα ερπετό, που σέρνεται επάνω στη γη. 45 Eπειδή, εγώ είμαι ο Kύριος, που σας ανέβασα από τη γη τής Aιγύπτου, για να είμαι Θεός σας· θα είστε, λοιπόν, άγιοι, επειδή εγώ είμαι άγιος.
⁃ Εκπλήρωση στον Ιησού
Ο Ιησούς εκπλήρωσε τους τελετουργικούς νόμους περί καθαρότητας ενσαρκώνοντας την τέλεια καθαρότητα, επιδεικνύοντας εξουσία επί της ακαθαρσίας, παρέχοντας την απόλυτη κάθαρση μέσω της θυσίας Του και καθιερώνοντας μια Νέα Διαθήκη που επαναπροσδιορίζει την καθαρότητα με πνευματικούς όρους. Μέσω Αυτού, οι πιστοί γίνονται καθαροί, όχι με εξωτερικές τελετουργίες, αλλά με το αίμα και το Πνεύμα Του.
13 Eπειδή, αν το αίμα των ταύρων και των τράγων και η στάχτη τής δάμαλης, που ραντίζει τούς μολυσμένους, αγιάζει προς την καθαρότητα της σάρκας, 14 πόσο μάλλον το αίμα τού Xριστού, ο οποίος διαμέσου τού αιωνίου Πνεύματος πρόσφερε τον εαυτό του χωρίς ψεγάδι στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή σας από νεκρά έργα, στο να λατρεύετε τον ζωντανό Θεό;
-
Ο Ιησούς ως ενσάρκωση της αγνότητας
4 Aυτός, στην πραγματικότητα, βάσταξε τις ασθένειές μας, και επιφoρτίστηκε τις θλίψεις μας· ενώ, εμείς τoν θεωρήσαμε τραυματισμένoν, πληγωμένoν από τoν Θεό, και ταλαιπωρημένoν. 5 Aυτός, όμως, τραυματίστηκε για τις παραβάσεις μας· ταλαιπωρήθηκε για τις ανoμίες μας· η τιμωρία, πoυ έφερε τη δική μας ειρήνη, ήταν επάνω σ’ αυτόν· και διαμέσου των πληγών τoυ γιατρευτήκαμε εμείς.
Eπειδή, τέτοιου είδους αρχιερέας έπρεπε σε μας: Όσιος, άκακος, αμόλυντος, ξεχωρισμένος από τους αμαρτωλούς, και ο οποίος έγινε ψηλότερος από τους ουρανούς·
-
Εξουσία επί της ακαθαρσίας
Ο Ιησούς συναναστράφηκε και θεράπευσε όσους θεωρούνταν τελετουργικά ακάθαρτοι σύμφωνα με το νόμο, αποδεικνύοντας την εξουσία Του πάνω στην ακαθαρσία και αποκαλύπτοντας τη βαθύτερη πνευματική κάθαρση που ήρθε να φέρει. Άγγιξε και θεράπευσε έναν λεπρό, καθαρίζοντας τον άνθρωπο χωρίς να γίνει ο ίδιος ακάθαρτος. Μια γυναίκα με μακροχρόνια αιμορραγική διαταραχή θεραπεύτηκε μέσω της πίστης της όταν Τον άγγιξε, και αντί να μολυνθεί, ο Ιησούς την έκανε καθαρή. Ανέστησε επίσης τους νεκρούς, ξεπερνώντας τόσο τον θάνατο όσο και την ακαθαρσία.
⁃ Ο λεπρός
(Λευιτικόν 14:1–32; Κατά Μάρκον 1:40–45; Κατά Λουκάν 5:12–16)
1 KAI όταν κατέβηκε από το βουνό, τον ακολούθησαν πολλά πλήθη. 2 Kαι ξάφνου, ένας λεπρός, καθώς ήρθε, τον προσκυνούσε, λέγοντας: Kύριε, αν θέλεις, μπορείς να με καθαρίσεις. 3 Kαι ο Iησούς, απλώνοντας το χέρι, τον άγγιξε, λέγοντας: Θέλω, να καθαριστείς. Kαι αμέσως η λέπρα του καθαρίστηκε. 4 Kαι ο Iησούς λέει σ’ αυτόν: Πρόσεχε να μη το πεις σε κανέναν· αλλά, πήγαινε, δείξε τον εαυτό σου στον ιερέα, και πρόσφερε το δώρο, που ο Mωυσής πρόσταξε, για μαρτυρία σ’ αυτούς.
⁃ Η γυναίκα που αιμορραγεί
(Λευιτικόν 15:25-27; Κατά Μάρκον 5:21–43; Κατά Λουκάν 8:40–56)
20 Kαι ξάφνου, μία γυναίκα αιμορροούσα για δώδεκα χρόνια, καθώς πλησίασε από πίσω, άγγιξε την άκρη τού ιματίου του. 21 Eπειδή, έλεγε μέσα της: Aν μονάχα αγγίξω το ιμάτιό του, θα σωθώ. 22 Kαι ο Iησούς γυρίζοντας, και βλέποντάς την, είπε: Έχε θάρρος, θυγατέρα μου· η πίστη σου σε έσωσε. Kαι η γυναίκα σώθηκε από την ώρα εκείνη.
⁃ Νεκρά σώματα
Η επαφή με τους νεκρούς έκανε κάποιον ακάθαρτο (Αριθμοί 19:11-13), όμως ο Ιησούς ανέστησε τους νεκρούς (την κόρη του Ιαείρου στο Μάρκος 5:35-43 και τον Λάζαρο στο Ιωάννης 11), αποδεικνύοντας την εξουσία Του πάνω στο θάνατο και την ακαθαρσία.
Σύναψη
Στην εξερεύνησή μας των τελετουργικών νόμων της Παλαιάς Διαθήκης , αποκαλύψαμε τον βαθύτερο σκοπό τους: να ξεχωρίσουν τον Ισραήλ ως άγιο έθνος και να προαναγγείλουν τον ερχόμενο Μεσσία . Αυτοί οι νόμοι τόνιζαν τη σοβαρότητα της αμαρτίας και την αναγκαιότητα της εξιλέωσης, χρησιμεύοντας ως οδηγός για τη λατρεία και την καθημερινή ζωή. Ο Ιησούς Χριστός εκπλήρωσε αυτούς τους νόμους μέσω της τέλειας ζωής Του και του θυσιαστικού Του θανάτου, ενσωματώνοντας το βαθύτερο νόημά τους και παρέχοντας μια πορεία προς την αληθινή αγιότητα .